Margrietje

Vandaag laten we Herning achter ons. Van de stad zelf hebben we niet veel gezien. Er schijnen de nodige musea te zijn. Maar een museumbezoek is aan ons meestal niet besteed, dus waarschijnlijk hebben we er niet zo veel van gemist.

Waar de reis ons vandaag gaat brengen weten we nog niet. We hadden wel een idee van de richting, noordelijker langs de Noordzeekust, maar konden geen onderkomen vinden naar ons zin. Toen we een jaar of wat geleden begonnen met z’n tweeën rond te trekken, deden we dat eigenlijk altijd op de bonnefooi. Dus … waarom zou ons dat vandaag de dag niet lukken? In het allerergste geval hebben we een lakenzak mee en slapen we op het strand. Zegt ze stoer ;-) Maar zo vroeg op de dag gaan we ons daar in ieder geval nog niet druk over maken.

Bij Herning proberen we de Margrietroute nr. 13 door het binnenland van Jutland op te pikken. Met de kaart en ons navigatiesysteem hebben wij hem net buiten Herning gevonden. Maar een paar kruispunten later zijn we hem al weer kwijt. En vinden we hem een paar kilometer verderop weer terug en … je raadt het waarschijnlijk al?! Toen schoot bovenstaand liedje door mij heen: “Ach Margrietje …. ook al zie je mij niet meer.” Met andere woorden: “We komen er zo ook wel.”

Het landschap wordt steeds glooiender, maar van echte heuvels is geen sprake. Veel goudgele graanvelden, afgewisseld met maïs- en aardappelvelden en zo af een toe wat bosjes. Vlak voor Lemvig, dat aan het water van de Nissum Bredning ligt, pakken we route nr. 8 weer op die voert langs de Noordzeekust van Jutland. Maar niet nadat we een broodje en een bakje Skyr hebben gekocht voor de lunch en een heerlijke koele vruchtensap. Op een picknickbankje aan de haven van Lemvig genieten we even van het lekkere weer. Vandaag wederom zo’n 28°C.

Na de lunch rijden we richting Thyborøn, waar we de veerpont nemen om de Nissum Bredning over te steken naar Agger. We moeten zo’n tien minuutjes wachten op de boot. Wij mogen als allerlaatste mee met deze vaart, de klep kan nog net dicht!
Aan de overkant gekomen rijden we inmiddels op route nr. 9 door Noordwest-Jutland. We zetten koers naar weer een ‘pittoresk’ dorpje op de lijst: Klitmøller. Het is er erg druk aan en op het strand. Er wordt druk gesupt en gezwommen. We vinden een parkeerplaatjes aan de ‘boulevard’ (ik moet er toch iets van maken, want het is een plaatsje van niks) en drinken een kop thee bij het plaatselijke hotelletje. We betalen er ook voor het uitzicht, blijkt achteraf.

Als we zo door dit deel van Denemarken rijden en ik zie fietsers gaan dan denk ik, waar begin je aan? Het ziet er zó niet aantrekkelijk uit, dat ik ondertussen heb besloten dat ik geen zin heb om door dit desolate landschap te gaan fietsen, ondanks dat het een Nationaal Park* is.

In Hanstholm proberen we of er nog een kamer over is in het hotel, maar dat zit vol. De behulpzame receptioniste belt voor ons naar hotels in de buurt. Ze vindt een kamer in Thisted, zo’n twintig kilometer zuidelijker.
Het is een dure kamer, maar dat moet dan maar. Het alternatief, auto of strand, lokt ook nog niet zo. Bij aankomst blijkt de prijs helaas niet helemaal in overeenstemming te zijn met de kamer. Kniesoor die daar op let, morgen trekken we weer verder.

We doen een rondje door het plaatsje voordat we gaan eten. We lopen eerst naar het haventje, waar een Italiaans restaurantje zit en een visrestaurant. Omdat we verwachten in de stad nog wel meer keus te hebben, gaan we in het winkelcentrum kijken. Maar de straatjes zijn bijna uitgestorven. De winkels gaan hier al om vijf uur dicht. Uiteindelijk vinden we nog een grillrestaurant achter het station. Aangezien we geen zin hebben om terug te lopen naar de haven besluiten we hier te gaan eten. Het is een all-you-can-eat-buffetrestaurant, met een bowlingcentrum. Het is geen culinair hoogstandje, maar we hebben prima gegeten.

We hebben geen balkon, maar kunnen in de kamer bij het open raam zitten. Een lekker verkoelend windje om de oren, terwijl ik het verslag van vandaag bijwerk met een kop thee onder handbereik.
Het onderkomen voor komend weekend is inmiddels gereserveerd in Aalborg, dat richting de oostkust van Jutland ligt aan het Langerak. Vandaaruit kunnen we een paar dagen rondstruinen en fietsen.

* Het Nationaal Park Thy, dat in 2007 is aangewezen als eerste nationale park in Denemarken werd in 2008 geopend voor het publiek. Het ligt in Noordwest-Jutland, langs de kust van Hanstholm naar Agger Tange en heeft een oppervlakte van 244 km2. Het doel van het park is om de in het park aanwezige natuur te beschermen, de kwaliteit ervan te verbeteren en bezoekers kennis te laten nemen van de natuur, het landschap en de geschiedenis.

PS: Voor wie denkt dat klinkt wel heel negatief allemaal en zou ze het wel naar de zin hebben: wij vermaken ons prima! Maar ik heb soms mijn bedenkingen bij de bevindingen in de reisgidsen en kan het niet laten om er hier dan een beetje cynisch over te doen ;-)
Mijn wederhelft wijst me dan weleens terecht en zegt dan: "'s Lands wijs, 's lands eer!" En zo is het maar net.