Rose garden
Door: Jeanette
Blijf op de hoogte en volg Jeanette
05 Augustus 2019 | Denemarken, Taastrup
In eerste instantie zijn we van plan om met de trein naar de stad te gaan. Maar het is zo leuk om door de stad te fietsen en alles is goed bereikbaar. Het verkeer valt heel erg mee op deze werkdag.
Omdat er op maandag gewoon weer betaald moet worden voor een parkeerplaats - en ook hier de tarieven aardig op kunnen lopen - hebben we gisteren al bekeken waar we een paar kilometer buiten het centrum zullen parkeren. Vandaaruit is het gewoon een kwestie van de weg volgen (O2) tot in het hartje Kopenhagen. Omdat we gisteren al het een en ander gezien hebben, weten we een beetje de weg in het centrum. Op sommige plekken willen we even terugkomen om nog wat foto’s te maken. Want dat doe je toch minder als je op de fiets zit.
Via Nyhavn en de achterkant van het koninklijk paleis rijden we over de havenpromenade naar de Gefionspringvandet. Deze fontein is in 1908 gebouwd. Middelpunt is de godin Gefion, een mythische Scandinavische figuur.
Ernaast staat de Sankt Albans Kirke waar een Aziatisch jeugdkoor een aantal liederen zingt. Het is niet onze smaak, zullen we maar zeggen. Maar gelukkig zijn we daar niet voor gekomen.
We springen weer op de fiets om de bekendste dame van Kopenhagen een bezoek te brengen: Den Lille Havfrue. Gisteren hebben we al haar achterkant kunnen bewonderen vanaf het water. Nu gaan we bekijken of ze ons écht kan betoveren met haar schoonheid. Het is er een drukte van belang en dat voor zo’n klein vrouwke. Een paar fotootjes en we gaan er weer vandoor.
De Marmorkirken, ook bekend als de Frederikskirken, heeft een enorme koepel met een doorsnee van 31 m. die rust op twaalf pilaren. In 1749 werd gestart met de bouw en in 1770 werd de bouw stilgelegd. Een eeuw later werd de kerk alsnog afgemaakt. Als je op het plein staat van Amalienborg heb je tussen twee paleizen door uitzicht op de kerk die er een straat achter staat.
Een paar huisnummers verder staat de Alexander Nevsky Kirke met drie gouden uivormige koepels. De kerk uit 1883 was een geschenk van tsaar Alexander III vanwege zijn huwelijk met een Deense prinses.
Onderweg naar Rosenborg komen we net buiten de drukte in een woonwijk terecht. Op de hoek zit een bruine kroeg in het souterrain. Geen menukaart voor de lunch: er is alleen smørrebrød. We kunnen wel aangeven dat we geen vis willen, maar de rest is aan de kasteleinse.
We krijgen allebei een bordje met drie boterhammetjes, een soort roggebrood. De broodjes zijn rijk belegd met allerlei soorten vlees en aardappelen. Omdat we zes verschillende varianten voorgeschoteld krijgen, delen we de lekkernijen. Wat ons betreft had het smøllebrød kunnen heten.
Om de hoek ligt Rosenborg, een van de Koninklijke paleizen. Het bevat duizenden voorwerpen uit lang vervlogen tijden én de ondergrondse schatkamer, waar de kroonjuwelen en andere Koninklijke regalia liggen. Het stenen paleis in Hollandse renaissancestijl werd in 1606 gebouwd als zomerverblijf in opdracht van Christiaan IV. Begin 19e eeuw werd Rosenborg een museum.
Het is een drukbezocht paleis en de toegang wordt gelimiteerd. Na het kopen van een ticket moeten we 45 minuten wachten tot we binnen mogen. We denken slim te zijn en alvast de schatkamer te bezoeken, maar die vlieger gaat niet op. Daar mogen we ons pas aan het einde van de tour opnieuw melden. Daarom maken we een rondje door de rozentuin en wachten op een bankje in de zon tot het tijd is om aan te sluiten in de rij.
Nyhavn is de volgende stop. Enerzijds voor de ruime en schone toiletten. Anderzijds omdat ik nog wat foto’s wil maken van de kleurige huizen. We lopen een rondje over de kades, waar vroeger de zeelui rond schuimden op zoek naar drank en vrouwen. Nu tref je er het ene na het andere terras aan.
De Vor Frelsers Kirke aan de andere zijde van de Inderhavn - in het stadsdeel Christianshavn - is vooral beroemd vanwege de bijzondere toren. De spits is te beklimmen via een trap aan de buitenkant. De 390 treden leiden naar het op een na hoogste uitkijkpunt van de stad: op 90 meter hoogte heb je een fenomenaal uitzicht over de stad.
Aan het einde van de middag zetten we de ‘turbo’ er even bij aan om terug naar onze auto te fietsen, die vijf kilometer verderop geparkeerd staat bij een sporthal en de Bauhaus.
’s Avonds eten we nog een hapje in Taastrup voordat we terugkeren naar het hotel. Vanmorgen toen we vertrokken was het niet zo druk. Nu staat de parkeerplaats vol met bijna twintig werkbusjes van allerlei bedrijven. De werklui zullen allemaal wel aan de slag zijn, tegen de tijd dat wij om acht uur uit bed komen.
Omdat er op maandag gewoon weer betaald moet worden voor een parkeerplaats - en ook hier de tarieven aardig op kunnen lopen - hebben we gisteren al bekeken waar we een paar kilometer buiten het centrum zullen parkeren. Vandaaruit is het gewoon een kwestie van de weg volgen (O2) tot in het hartje Kopenhagen. Omdat we gisteren al het een en ander gezien hebben, weten we een beetje de weg in het centrum. Op sommige plekken willen we even terugkomen om nog wat foto’s te maken. Want dat doe je toch minder als je op de fiets zit.
Via Nyhavn en de achterkant van het koninklijk paleis rijden we over de havenpromenade naar de Gefionspringvandet. Deze fontein is in 1908 gebouwd. Middelpunt is de godin Gefion, een mythische Scandinavische figuur.
Ernaast staat de Sankt Albans Kirke waar een Aziatisch jeugdkoor een aantal liederen zingt. Het is niet onze smaak, zullen we maar zeggen. Maar gelukkig zijn we daar niet voor gekomen.
We springen weer op de fiets om de bekendste dame van Kopenhagen een bezoek te brengen: Den Lille Havfrue. Gisteren hebben we al haar achterkant kunnen bewonderen vanaf het water. Nu gaan we bekijken of ze ons écht kan betoveren met haar schoonheid. Het is er een drukte van belang en dat voor zo’n klein vrouwke. Een paar fotootjes en we gaan er weer vandoor.
De Marmorkirken, ook bekend als de Frederikskirken, heeft een enorme koepel met een doorsnee van 31 m. die rust op twaalf pilaren. In 1749 werd gestart met de bouw en in 1770 werd de bouw stilgelegd. Een eeuw later werd de kerk alsnog afgemaakt. Als je op het plein staat van Amalienborg heb je tussen twee paleizen door uitzicht op de kerk die er een straat achter staat.
Een paar huisnummers verder staat de Alexander Nevsky Kirke met drie gouden uivormige koepels. De kerk uit 1883 was een geschenk van tsaar Alexander III vanwege zijn huwelijk met een Deense prinses.
Onderweg naar Rosenborg komen we net buiten de drukte in een woonwijk terecht. Op de hoek zit een bruine kroeg in het souterrain. Geen menukaart voor de lunch: er is alleen smørrebrød. We kunnen wel aangeven dat we geen vis willen, maar de rest is aan de kasteleinse.
We krijgen allebei een bordje met drie boterhammetjes, een soort roggebrood. De broodjes zijn rijk belegd met allerlei soorten vlees en aardappelen. Omdat we zes verschillende varianten voorgeschoteld krijgen, delen we de lekkernijen. Wat ons betreft had het smøllebrød kunnen heten.
Om de hoek ligt Rosenborg, een van de Koninklijke paleizen. Het bevat duizenden voorwerpen uit lang vervlogen tijden én de ondergrondse schatkamer, waar de kroonjuwelen en andere Koninklijke regalia liggen. Het stenen paleis in Hollandse renaissancestijl werd in 1606 gebouwd als zomerverblijf in opdracht van Christiaan IV. Begin 19e eeuw werd Rosenborg een museum.
Het is een drukbezocht paleis en de toegang wordt gelimiteerd. Na het kopen van een ticket moeten we 45 minuten wachten tot we binnen mogen. We denken slim te zijn en alvast de schatkamer te bezoeken, maar die vlieger gaat niet op. Daar mogen we ons pas aan het einde van de tour opnieuw melden. Daarom maken we een rondje door de rozentuin en wachten op een bankje in de zon tot het tijd is om aan te sluiten in de rij.
Nyhavn is de volgende stop. Enerzijds voor de ruime en schone toiletten. Anderzijds omdat ik nog wat foto’s wil maken van de kleurige huizen. We lopen een rondje over de kades, waar vroeger de zeelui rond schuimden op zoek naar drank en vrouwen. Nu tref je er het ene na het andere terras aan.
De Vor Frelsers Kirke aan de andere zijde van de Inderhavn - in het stadsdeel Christianshavn - is vooral beroemd vanwege de bijzondere toren. De spits is te beklimmen via een trap aan de buitenkant. De 390 treden leiden naar het op een na hoogste uitkijkpunt van de stad: op 90 meter hoogte heb je een fenomenaal uitzicht over de stad.
Aan het einde van de middag zetten we de ‘turbo’ er even bij aan om terug naar onze auto te fietsen, die vijf kilometer verderop geparkeerd staat bij een sporthal en de Bauhaus.
’s Avonds eten we nog een hapje in Taastrup voordat we terugkeren naar het hotel. Vanmorgen toen we vertrokken was het niet zo druk. Nu staat de parkeerplaats vol met bijna twintig werkbusjes van allerlei bedrijven. De werklui zullen allemaal wel aan de slag zijn, tegen de tijd dat wij om acht uur uit bed komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
