Lekker op de trekker

Laten we nou gedacht hebben, dat we een (twee) van de weinige toeristen zijn hier in Denemarken. Dat is bij deze over. We hebben vandaag meer mensen gezien, dan in de afgelopen dagen bij elkaar.
Het plan is om naar het noordelijkste punt van Jutland te rijden, waar het Skagerrak en het Kattegat bij elkaar komen. Omdat we ook nog een paar pittoreske plaatsjes aan willen doen van de top-15-lijst, nemen we voor de heenweg de snelweg E45 naar Frederikshavn en de (auto)weg 40 naar Skagen.
Vanaf Frederikshavn is het bijna de hele tijd in colonne rijden. Iedereen gaat naar het strand of komt van de camping of gaat shoppen in een van de badplaatsjes of wil een terrasje pikken of is gewoon onderweg.

In Skagen doen we weer wat inkopen voor de lunch, maar niet nadat we eerst een rondje hebben gelopen door dit mooie dorpje en een kop thee hebben gedronken op een terras. Dit dorp is zeker de lijst waardig. Oude panden en huisjes, bijna alles in dezelfde kleur geel geverfd. Zelfs de kerk heeft er aan moeten geloven. Die wij gezien hebben zijn namelijk bijna allemaal wit of deels wit geverfd. En een grappig detail: de buitenste rijen oranje dakpannen en de nokpannen zijn bijna overal wit geschilderd.

Aan het einde van de wereld ligt Grenen. Voor zover ik het kan zien, niet veel meer dan een vuurtoren en nog wat schuurtjes. I.v.m. de drukte staat er een verkeersregelaar; de parkeerplaatsen zijn overvol. We draaien om; dan zien we de zeeën maar niet botsen. We rijden terug naar Skagen en slaan af naar Højen. Ook een prachtig dorpje dat gerust op de lijst had kunnen staan. (Maar mij is niets gevraagd.) In een straatje vlak bij het strand is nog een parkeerplaats voor maximaal een half uurtje. Een beetje smokkelen met de parkeerschijf geeft ons drie kwartier de tijd voor de lunch. Tot onze verbazing zijn hier niet veel strandgangers. We vinden een mooi bankje en kijken tijdens het verorberen van onze broodjes uit over de zee.

Na de lunch vervolgen we onze trip langs de westkust van Jutland naar het zuiden. Deels over de Margrietroute, deels ‘weg van de snelweg’. Ook aan deze kant is het druk.
Onze eerste stop is Rubjerg Knude, een circa 90 m. hoge steile rots. De eigenlijke rots is slechts 50 m. hoog, terwijl de rest uit opgehoopt stuifzand bestaat en dus op een duin lijkt. Midden in de duinen staat de vuurtoren Rubjerg Fyr, die eens op het hoogste punt stond, maar nu bijna met het stuifzand dreigt te verdwijnen. Er zijn plannen om hem te verplaatsen, voordat hij in zee stort.
Er rijdt iemand met een tractor met passagiersaanhanger heen en weer naar de duinen. Als wij de auto geparkeerd hebben, kunnen we nog net mee. Vanaf het keerpunt is het nog een flinke klim door het mulle zand. Bovenop wordt je gezandstraald door het stuifzand dat over de duinen richting zee waait. Ik zoek het nog iets hogerop en wandel de trappen op in de vuurtoren.

Als we weer beneden bij de auto zijn, hebben we nog twee stops op het programma staan. Løkken is het eerste badplaatsje. Ook hier veel toeristen, winkeltjes en terrassen. Maar ook dit plekje verdient een plaatsje op de lijst. Ik rijd een rondje door het centrum en Fons vraagt waar ik naar op zoek ben. Ik zeg: “Het water!” Geen minuut later kunnen we zo de auto het strand oprijden. Heb ik een speurneus of niet. Tegen de duinen een lange rij witte strandhuisjes en langs het strand een lange rij auto’s van de strandgangers. Wij stoppen alleen even voor een fotootje en rijden dan weer door.

Blokhus (mag ook in de top 15 blijven staan) is de laatste pleisterplaats van de dag. Tegen een uur of zes lopen we daar een rondje en eindigen bij een restaurantje waar we heerlijk onder de bomen op het terras kunnen zitten. Ook vandaag is het weer een warme dag en zelfs rond deze tijd is de schaduw te verkiezen boven de zon. Maar we klagen niet, want de komende dagen wordt er een omslag van het weer verwacht. Daarna is het nog zo’n dertig km. terug naar Aalborg.

Het verslag van gisteren heb ik lekker op het terras aan de achterkant van het hotel kunnen schrijven. Tegen de tijd dat dat verhaal is geüpload begint het te regenen. Iedereen vlucht naar binnen en ik ga dan maar terug naar de kamer, waar ik Fons verwacht aan te treffen. Nobody home: hij is dus blijkbaar toch naar de sauna gegaan. Dan zijn de kersen lekker voor mij ;-) Nou vooruit, ik zal ze niet allemaal opeten.