Geisha’s

Tegen half negen moet ik van Fons mijn bed uit. Dat betekent, dat ik een uurtje heb kunnen uitslapen. In de afgelopen dagen ging de wekker ergens tussen half zeven en half acht; nu rammelde die niet vanmorgen.

Om elf uur nemen we deel aan een theeceremonie bij Fukujuen in de Shijo-dori. Dit is een theewinkel in de luxe winkelstraat, waar je een ceremonie kunt bijwonen, workshops kunt volgen en thee kunt kopen. De Shijo-dori ligt om de hoek bij het hotel en wij kunnen er op ons gemak doorheen lopen. De winkel is nog donker als wij er aan komen en gaat pas om half twaalf open. We hopen dat we niet voor niets gekomen zijn, maar tegen elf uur zien we wat activiteit ontstaan in de winkel.
Voor deze theeceremonie zijn we maar met z’n tweeën. We hadden gedacht een kimono aan te krijgen, maar niets ervan. Dus voor diegenen die die foto graag toegestuurd wilden krijgen: pech.
De dame die de theeceremonie leidt is uiteraard wel in kimono gekleed.

Als eerste het reinigingsritueel. Daarover kregen we al eens uitleg tijdens de eerste ochtend dat we in Tokyo waren en een tempel bezochten. We krijgen uitleg over hoe je de kamer binnenkomt; hoe je de deur openschuift, je schoenen buiten laat staan en vervolgens nederig door een kleine doorgang naar binnen moet. Gisteren zagen we het al in het theater en vanmorgen gebeurt het op dezelfde manier. De bereiding, het aanbieden van de kom, het drinken, alles volgens een vast ritueel. Iedere handeling gebeurt alsof er een choreograaf zich over heeft gebogen.

De poedervormige thee wordt gemaakt van gestoomde en gedroogde theebladeren. Het theepoeder wordt opgeklopt met heet water van 60° - 70°C tot een schuimige groene vloeistof. Afhankelijk van de kwaliteit van de thee is deze vloeistof dikker of dunner, maar langer opkloppen dan 30 seconden maakt de drank te bitter. Het is een exclusief drankje, wat bitter van smaak en bijzonder rijk aan aminozuren, vitaminen en mineralen. Ook bevat het, zoals veel theevarianten, cafeïne (aldus Wikipedia). Fons vond het prima te drinken. Als ik heel eerlijk ben: ik vond het bocht. Maar het was wel bijzonder om mee te maken.

Nu we toch in de buurt zijn lopen we de Shijo-dori uit tot aan de rivier. Daar slaan we af naar Pontocho-dori, een smal straatje met veelal houten huizen. Eind 17e eeuw werd dit buurtje gebouwd; het was én is een bloeiend uitgaanscentrum. Het is nog altijd een geishawijk. Wij zien er toevallig eentje lopen.

Je kunt hier overigens op veel plaatsen kimono’s huren. Je ziet veel jonge stelletjes er in flaneren. De kimono is nog steeds een veel gedragen kledingstuk; vooral bij belangrijke gebeurtenissen. Deze middag treffen wij op het station een groep dames die allemaal feestelijk gekleed zijn voor een uitstapje. Ze willen met alle plezier op de foto.

Van het oosten van het centrum gaan we naar het zuiden. Op Kyoto CS kopen we een paar broodjes voor de lunch, met het idee om deze onderweg ergens op te eten als we naar de To-ji tempel gaan.

De To-ji tempel stamt oorspronkelijk uit de achtste eeuw. Zoals zoveel houten gebouwen is ook deze al eens ten prooi gevallen aan de vlammen. Daarnaast hebben tyfoons en aardbevingen het e.e.a. verwoest.
Dit tempelcomplex bestaat uit de Kondo: dat is de heiligste ruimte. Daarachter de Kodo, waar les werd gegeven. En het derde gebouw is het woonhuis van Kukai. Deze monnik wordt beschouwd als de grondlegger van het Shingon Boeddhisme.
Ernaast staat een pagode van vijf verdiepingen hoog. Je kunt er alleen bij speciale gelegenheden in. Het is de hoogste pagode van Japan en is 55 meter hoog.
To-ji (Kyo-o-gokoku-ji) staat op de Werelderfgoedlijst.

Halverwege de middag stappen we weer op de trein en gaan via Kyoto CS naar Arashiyama. Een van de bezienswaardigheden hier is het bamboebos, waar je doorheen kunt wandelen. In het bos liggen verschillende tempeltjes. Het is er vrij druk, maar je loopt er in de schaduw en dat is met deze temperaturen wel fijn. De hoogste temperatuur vandaag was 37°C, met een gevoelstemperatuur van 43°C.

Terug op Kyoto CS gaan we van de begane grond met de roltrappen naar boven tot op het dakterras; elf verdiepingen hoog. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht over een deel van Kyoto.
In een van de restaurantjes bovenin schuiven we aan tafel voor het avondeten.

Wanneer we weer naar beneden gaan is het inmiddels donker. Op de vaste trap naast de roltrap – 171 treden – is een mooie lichtvoorstelling te zien. Met behulp van zo’n 15.000 ledlampjes worden verschillende afbeeldingen afgewisseld onder de klanken van sprookjesachtige muziek.

Inmiddels zijn de tassen weer ingepakt. Zondagmorgen moeten we op tijd op, om de trein van 8:50 uur te halen die ons naar Hiroshima zal brengen.