In het groene dal

Na het ontbijt verlaten we Takayama. De shuttlebus heeft ons terug gebracht naar het station. We hebben ruim de tijd om de trein voor morgen te reserveren en bustickets te kopen voor vandaag en morgen.

De trein die wij morgen willen nemen, de Hida-lijn van Takayama naar Toyama, rijdt niet. Het spoor is vernield na de zware overstromingen van begin juli. Bij het ticketkantoor van JR hebben ze een alternatieve dienstregeling klaar liggen. Dat wordt weer een dagje bussen en treinen. Door die alternatieve route zullen we veel later in Kanazawa aankomen. Grote kans dus, dat wij ook van dat stadje niet heel veel zullen zien. Maar dat is iets voor morgen.

Vandaag maken we een kort busritje van circa vijftig minuten door de Japanse Alpen naar het Shokawadal; een afgelegen berggebied met unieke rietgedekte huizen. Wij brengen de dag en nacht door in het dorp Ogi-machi in de streek Shirakawa-go. Hier staan nog zo’n vijftig traditionele huizen en er is een openluchtmuseum.

De Gassho-zukuri-huizen zijn genoemd naar hun steile, rietgedekte daken in de vorm van gassho - biddende handen. Het klimaat vereist sterke, steile daken die bestand zijn tegen zware sneeuwval en regen snel laten weglopen, zodat het niet gaat rotten. Gassho-huizen voldoen aan deze eisen door een reeks driehoekige raamwerken op een rechthoekige basis, waardoor een grote binnenruimte ontstaat. Meestal tellen ze drie of vier verdiepingen en huisvestten ze op de begane grond families van twintig tot dertig mensen, die allemaal in de zijdeproductie werkten. De rupsen werden op de bovenverdiepingen gekweekt. Daar was variatie mogelijk in licht, warmte en ventilatie. Om de luchttoevoer te vergroten, hadden Gassho-zukuri-huizen geen hoekkepers en stonden de ramen aan beide zijden open om de wind vrij spel te geven. In Shirakawa-go, waar de wind altijd noord-zuid waait, staan alle huizen in dezelfde richting.
(uit: Capitool – Japan)

We arriveren al vroeg in Ogi-machi en lopen naar ons guesthouse. We worden verwelkomd door een Japanse reisleider en zijn Taiwanese assistente die er ook te gast zijn. Onder het genot van een drankje en een bekertje pudding kletsen we even wat. We kunnen nog niet inchecken, maar mogen wel onze bagage laten staan.

Eerst gaan we met de shuttlebus naar het uitzichtpunt, waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt op het dorp en de groene bergen er om heen.
Dan terug naar beneden om even een hapje te eten. We hadden wel wat broodjes gehaald voor de lunch, maar we besluiten die voor morgen te bewaren. Omdat we veel reizen en er vrij weinig tijd zit tussen aankomst en vertrek tussen de verschillende vervoermiddelen is er een grote kans, dat we geen inkopen kunnen doen.

In het dorp staan nog vrij veel traditionele huizen. Deels kunnen ze bezichtigd worden, een ander deel is bewoond en is dus niet toegankelijk. Daarnaast is er aan de andere kant van de rivier een openluchtmuseum; dat brengen we ook een bezoek. De rivier kun je oversteken via een hangbrug.

Het is vrij warm in de vallei. Voor halverwege de middag is er onweer en regen voorspeld, maar er is geen druppel gevallen en geen donderklap gehoord. Mijn vouwparapluutje gebruik ik vanmiddag waar de Japanners hem ook voor gebruiken: om een beetje schaduw te hebben in de brandende zon.

Terug in het guesthouse krijgen we onze kamer toegewezen; de andere gasten komen ook uit het dorp aangelopen. Dit guesthouse is niet zo groot: er zijn vijf kamers.
Voor het eten spoelen we het zweet even van ons af. Fons heeft de watertemperatuur van de onse gecontroleerd. Het water is bloedheet, dus een bad zit er voor vanavond niet in.

Om zes uur wordt er gezamenlijk gegeten: de kommetjes en schaaltjes staan al klaar en ook vanavond een brandertje op tafel waarop nog iets lekkers staat te pruttelen. De maaltijd toont qua samenstelling overeenkomsten met de maaltijd van twee dagen geleden, inclusief de vis. Wat we eten is smakelijk en in het pruttelpotje deze keer heerlijk gekruide beef met groenten. De vis wordt omgeruild voor tomaat en een soort kaas. Onze gastvrouw serveert als extra eerst een glaasje gewone sake bij de maaltijd en later nog een glaasje dat speciaal voor festivals wordt gestookt.

Ondertussen worden in de kamers de bedden opgemaakt. Zodra we terug zijn in de kamer halen we de dekbedden maar uit de lakenhoezen. We hebben i.p.v. airco een waaier staan. En ik heb net beschreven dat er in dit soort huizen altijd ramen tegen elkaar open staan (?). We zien wel hoe warm het vannacht gaat worden, maar ik vrees het ergste.

Welterusten! Maar dat duurt voor de meesten van jullie nog even, denk ik. Of je moet een siësta in gedachten hebben.