In hoger sferen in Kuala Lumpur
Door: bolletje25
Blijf op de hoogte en volg Jeanette
23 Juni 2012 | Maleisië, Kuala Lumpur
Omdat we slechts één dag in KL zijn, moeten we optimaal gebruik maken van onze tijd.
7:00 uur – opstaan, douchen en aankleden
8:00 uur – wasserette
8:30 uur – ontbijt
9:05 uur – these boots are made for walking …
Volgens de receptioniste is het te ver om naar de Menara KL te lopen. Wij doen er ongeveer 25 minuten over. Hoezo ver? Wij zijn geen klimmers, maar lopen kunnen we wel. Bij de toren aangekomen worden we min of meer gedwongen om de shuttlebus naar boven te nemen. Nou ja, dat doe je dan maar.
Met de lift gaan we naar de eerste verdieping. Denk niet dat je daar de trap naar toe had kunnen nemen. Deze eerste verdieping zit “slechts” op 250 meter hoogte. De totale hoogte van de Menara KL is 421 meter en is daarmee een van de hogere telecommunicatietorens in de wereld. De een na laagste is de Euromast in Rotterdam (185 meter) en de hoogste is de CN Tower in Toronto (Canada) (553 meter). Beide torens heb ik al eens eerder bezocht en deze kan ik er nu aan toevoegen.
Via de audiotour horen we allerlei informatie over KL, de Menara en de omliggende bebouwing. Een Aziatische dame vertelt in het Nederlands wat er te zien is. Tel daarbij op de herrie van een schoolklas op schoolreisje. En het feit dat de dame in kwestie links en rechts door elkaar haalt. Niet alles kunnen we goed verstaan en is dus even duidelijk. Maar voor het idee weten we weer iets meer.
Er zijn kaartjes voor ons geregeld door de reisagent en we mogen er nog een extra optie bij uitkiezen. Een gratis Formule 1-simulatierit: Fons heeft niets met auto’s en al helemaal geen snelle. Hij kijkt ongeveer alle sport, behalve Formule 1. Of een gratis ponyritje: ik heb niets met paarden en dit dier is een maatje te klein. Dan maar de Zoo: allemaal zielige gefrustreerde beesten in kooitjes. Het is niet veel en we zijn er zo weer uit. Te voet gaan we terug naar de straat en onze bonnen van Starbucks inleveren.
We hebben namelijk bonnen voor ontbijt buiten de deur bij Coffee Cup. Dit tentje is vanaf 8 uur ’s morgens geopend, maar wij moeten zondagochtend om 7:30 uur vertrekken. De ontbijtbonnen mogen we inruilen voor bonnen van Starbucks voor koffie en/of thee met iets te eten erbij, die we gedurende de hele dag in kunnen wisselen.
Nu we toch aan het lopen zijn en we de hop-on-hop-off-bus niet meer zien (wij hebben het altijd over de hip-hop-bus), gaan we verder richting het historische, koloniale centrum van de stad. Eerst passeren we de Masjid Jamek, de Vrijdagmoskee. Bezoekers zijn hier welkom en we besluiten naar binnen te gaan. In de moskee zelf mogen we niet komen, dus kunnen we er slechts omheen lopen. We moeten een jurk aan trekken en ik doe een hoofddoek om. Als dat de gebruiken zijn, dan rest ons niets dan die te respecteren. Overigens hebben we daar geen moeite mee.
De Masjid Jamek is gebouwd in 1909 in Mogolstijl en is de oudste moskee van KL. Zij staat bij de samenvloeiing van de rivieren de Klang en de Gombak, waar zich rond 1850 de eerste nieuwkomers in de stad vestigden.
Verder op onze route naar de Dataran Merdeka, het hart van de koloniale wijk van KL. Het is het Onafhankelijkheidsplein, een rechthoekig grasveld waar vroeger cricketwedstrijden en parades werden gehouden. Aan dit historische plein ligt onder andere het Sultan Abdul Samad Building. Dit kleurige gebouw in Moorse stijl dateert uit 1897. Het huisvest een afdeling van het Maleisische hooggerechtshof.
Ander markant punt op het plein is de 100 meter hoge vlaggenmast. Op 31 augustus 1957 werd hier de Union Jack gestreken op de dag dat Maleisië onafhankelijk werd. Sindsdien wappert hier altijd de Maleisische vlag.
Tussen de tentjes en podia door lopen we verder langs het plein. Morgen is de marathon van KL en op dit moment wordt er nog van alles opgebouwd rond de start / finish van de wedstrijd, die hier op het plein plaats zullen vinden. We passeren de Royal Selangor Club, een zeer gerenommeerde particuliere club. Dit statige gebouw in neotudorstijl vormde vroeger het centrum van het koloniale leven in KL. Als laatste bezoeken we de St. Mary Cathedral. De overigens niet al te grote kathedraal is gebouwd in Engelse gotiek.
Na een lunch genuttigd te hebben in een zijstraat van het plein, gaat het verder naar het postkantoor. Dat is echter gesloten op zaterdag. Fons probeert altijd miniatuur postautootjes te bemachtigen, maar er zijn niet veel landen die ze hebben. Verder naar de Central Market aan de rand van Chinatown. Dit art-decogebouw uit de jaren 1930 was vroeger de versmarkt van de stad. Het huisvest nu een winkelcentrum met Indiase, Chinese en Maleise kunstnijverheidswinkeltjes.
Verder maar weer door Chinatown, waar we diverse tempels binnenlopen, waaronder de Sin Sze Si Ya Tempel. Dit is de oudste taoïstische tempel van KL, gebouwd in 1864. In een volgende straat staat een tempel van een heel ander kaliber, de Sri Maha Mariamman Tempel. In 1873 gesticht als particulier eigendom van een Tamilfamilie uit Zuid-India en herbouwd in 1885 op zijn huidige plaats. In deze tempel zijn monniken bezig met allerlei rituelen. Om half vijf wordt de klok geluid en beginnen twee monniken muziek te maken; de een op een trommel, de andere op een blaasinstrument, een soort bazuin maar dan van hout. Alle beelden van de hindoegoden worden gewassen, d.w.z. veelvuldig overgoten met water. Daarna krijgen ze een doek omgeslagen en de grotere beelden ook een bloemenkrans omgehangen. Diverse mensen staan in de rij om het vuur “aan te raken”. Het lijkt wel een soort ter communie gaan, maar dan anders.
(diverse feiten uit: Capitool Reisgids - Maleisië en Singapore)
Achtereenvolgens hebben we dus bezocht de Masjid Jamek Moskee (Islamitisch), de St. Mary’s Kathedraal (Anglicaans), de Sin Sze Si Ya Tempel (Taoïstisch) en de Sri Maha Mariamman Tempel (Hindoestaans). Van al die verschillende religies en gebruiken zou een mens toch een beetje in de war raken. Maar toch, als ik de mensen op hun manier met hun geloof bezig zie, zou ik willen dat ik er iets meer van af zou weten, zodat ik ook snap waarom ze bepaalde dingen doen. Misschien komt dat nog eens in een volgend leven ;-)
De laatste etappe voor het avondeten is van Chinatown naar Jalan Bukit Bintang. Dat is het uitgaansgebied waar ons hotel is gelegen. Nog even flink doorstappen over trottoirs die niet altijd even goed berekend lijken op voetgangers. Of waar je je op de weg tussen de auto’s moet begeven omdat de stoep is opgebroken. Maar ja, op het zebrapad wordt je ook uit je schoenen gereden als je niet uitkijkt. Zelfs al heb je groen en de auto’s rood licht.
Als we in de loop van de avond naar buiten lopen om te gaan eten, regent het pijpenstelen. En de dondergod is ook nog even om het hoekje komen kijken. De straatverkopers hebben een ander voorraadje handelswaar uit de kast getrokken: paraplu’s. Slimme Chinezen, die Maleiers! Gewend aan regen wachten wij af tot het miezert en trekken dan de straat in. Een krioelende massa mensen van allerlei pluimage. Mensen van verschillende geloven en culturen leven hier al eeuwen vreedzaam samen. Gooi daar nog een handvol toeristen bij en het mengelmoesje is compleet.
Van vrouwen van top tot teen in het zwart gesluierd tot meisjes in hotpants en topjes. Maar ook van mannen in soepjurk, tot homo’s met gepoederde gezichten en geblondeerde kuiven. In de Jalan Bukit Bintang gaan we eten bij Malaysian Heritage. Of het eten lekker is, is niet belangrijk. Maar er liggen Brabants rood/wit geblokte kleedjes op tafel en dat brengt toch wat sentiment teweeg. Als voorgerecht delen we een bordje GadoGado. We hebben ons bord maar amper leeg, of het hoofdgerecht komt al door: Nasi Lemak. Hier blijken garnalen in te zitten. Dit stond niet op de menukaart, terwijl er bij andere gerechten wel bij stond dat er seafood in verwerkt is. De bordjes gaan terug naar de keuken en er wordt voor ons nasi zonder garnalen klaar gemaakt. Nadat we uitgegeten zijn lopen we nog wat in de straat rond. Er is een levendige handel in allerlei prullaria en speeltjes. Er zijn zoveel eettentjes en kraampjes, dat je constant omhuld wordt door de heerlijkste etensgeuren. We lopen terug richting ons hotel en verder naar de shopping mall van Bukit Bintang. We passeren luxe winkels van Gucci, Prada, Boss, Versacci, Louis Vuitton, etc. etc. Wij hebben daar niets te zoeken en gaan in de shopping mall een kop thee drinken bij The Coffee Bean & Tea Leaf en nemen daar nog een “toetje” bij: Blueberry Delight voor mij en een Chocolate Chip Cookie with Raisins voor Fons. De komende drie nachten zitten we opnieuw in de jungle en dan moeten we weer op een houtje bijten. Om tien uur gaat het winkelcentrum dicht en wordt het voor ons tijd om terug te gaan naar het hotel. De was moet nog opgevouwen en ingepakt worden. En morgen gaat om half zeven de wekker, dus willen we op tijd naar bed.
7:00 uur – opstaan, douchen en aankleden
8:00 uur – wasserette
8:30 uur – ontbijt
9:05 uur – these boots are made for walking …
Volgens de receptioniste is het te ver om naar de Menara KL te lopen. Wij doen er ongeveer 25 minuten over. Hoezo ver? Wij zijn geen klimmers, maar lopen kunnen we wel. Bij de toren aangekomen worden we min of meer gedwongen om de shuttlebus naar boven te nemen. Nou ja, dat doe je dan maar.
Met de lift gaan we naar de eerste verdieping. Denk niet dat je daar de trap naar toe had kunnen nemen. Deze eerste verdieping zit “slechts” op 250 meter hoogte. De totale hoogte van de Menara KL is 421 meter en is daarmee een van de hogere telecommunicatietorens in de wereld. De een na laagste is de Euromast in Rotterdam (185 meter) en de hoogste is de CN Tower in Toronto (Canada) (553 meter). Beide torens heb ik al eens eerder bezocht en deze kan ik er nu aan toevoegen.
Via de audiotour horen we allerlei informatie over KL, de Menara en de omliggende bebouwing. Een Aziatische dame vertelt in het Nederlands wat er te zien is. Tel daarbij op de herrie van een schoolklas op schoolreisje. En het feit dat de dame in kwestie links en rechts door elkaar haalt. Niet alles kunnen we goed verstaan en is dus even duidelijk. Maar voor het idee weten we weer iets meer.
Er zijn kaartjes voor ons geregeld door de reisagent en we mogen er nog een extra optie bij uitkiezen. Een gratis Formule 1-simulatierit: Fons heeft niets met auto’s en al helemaal geen snelle. Hij kijkt ongeveer alle sport, behalve Formule 1. Of een gratis ponyritje: ik heb niets met paarden en dit dier is een maatje te klein. Dan maar de Zoo: allemaal zielige gefrustreerde beesten in kooitjes. Het is niet veel en we zijn er zo weer uit. Te voet gaan we terug naar de straat en onze bonnen van Starbucks inleveren.
We hebben namelijk bonnen voor ontbijt buiten de deur bij Coffee Cup. Dit tentje is vanaf 8 uur ’s morgens geopend, maar wij moeten zondagochtend om 7:30 uur vertrekken. De ontbijtbonnen mogen we inruilen voor bonnen van Starbucks voor koffie en/of thee met iets te eten erbij, die we gedurende de hele dag in kunnen wisselen.
Nu we toch aan het lopen zijn en we de hop-on-hop-off-bus niet meer zien (wij hebben het altijd over de hip-hop-bus), gaan we verder richting het historische, koloniale centrum van de stad. Eerst passeren we de Masjid Jamek, de Vrijdagmoskee. Bezoekers zijn hier welkom en we besluiten naar binnen te gaan. In de moskee zelf mogen we niet komen, dus kunnen we er slechts omheen lopen. We moeten een jurk aan trekken en ik doe een hoofddoek om. Als dat de gebruiken zijn, dan rest ons niets dan die te respecteren. Overigens hebben we daar geen moeite mee.
De Masjid Jamek is gebouwd in 1909 in Mogolstijl en is de oudste moskee van KL. Zij staat bij de samenvloeiing van de rivieren de Klang en de Gombak, waar zich rond 1850 de eerste nieuwkomers in de stad vestigden.
Verder op onze route naar de Dataran Merdeka, het hart van de koloniale wijk van KL. Het is het Onafhankelijkheidsplein, een rechthoekig grasveld waar vroeger cricketwedstrijden en parades werden gehouden. Aan dit historische plein ligt onder andere het Sultan Abdul Samad Building. Dit kleurige gebouw in Moorse stijl dateert uit 1897. Het huisvest een afdeling van het Maleisische hooggerechtshof.
Ander markant punt op het plein is de 100 meter hoge vlaggenmast. Op 31 augustus 1957 werd hier de Union Jack gestreken op de dag dat Maleisië onafhankelijk werd. Sindsdien wappert hier altijd de Maleisische vlag.
Tussen de tentjes en podia door lopen we verder langs het plein. Morgen is de marathon van KL en op dit moment wordt er nog van alles opgebouwd rond de start / finish van de wedstrijd, die hier op het plein plaats zullen vinden. We passeren de Royal Selangor Club, een zeer gerenommeerde particuliere club. Dit statige gebouw in neotudorstijl vormde vroeger het centrum van het koloniale leven in KL. Als laatste bezoeken we de St. Mary Cathedral. De overigens niet al te grote kathedraal is gebouwd in Engelse gotiek.
Na een lunch genuttigd te hebben in een zijstraat van het plein, gaat het verder naar het postkantoor. Dat is echter gesloten op zaterdag. Fons probeert altijd miniatuur postautootjes te bemachtigen, maar er zijn niet veel landen die ze hebben. Verder naar de Central Market aan de rand van Chinatown. Dit art-decogebouw uit de jaren 1930 was vroeger de versmarkt van de stad. Het huisvest nu een winkelcentrum met Indiase, Chinese en Maleise kunstnijverheidswinkeltjes.
Verder maar weer door Chinatown, waar we diverse tempels binnenlopen, waaronder de Sin Sze Si Ya Tempel. Dit is de oudste taoïstische tempel van KL, gebouwd in 1864. In een volgende straat staat een tempel van een heel ander kaliber, de Sri Maha Mariamman Tempel. In 1873 gesticht als particulier eigendom van een Tamilfamilie uit Zuid-India en herbouwd in 1885 op zijn huidige plaats. In deze tempel zijn monniken bezig met allerlei rituelen. Om half vijf wordt de klok geluid en beginnen twee monniken muziek te maken; de een op een trommel, de andere op een blaasinstrument, een soort bazuin maar dan van hout. Alle beelden van de hindoegoden worden gewassen, d.w.z. veelvuldig overgoten met water. Daarna krijgen ze een doek omgeslagen en de grotere beelden ook een bloemenkrans omgehangen. Diverse mensen staan in de rij om het vuur “aan te raken”. Het lijkt wel een soort ter communie gaan, maar dan anders.
(diverse feiten uit: Capitool Reisgids - Maleisië en Singapore)
Achtereenvolgens hebben we dus bezocht de Masjid Jamek Moskee (Islamitisch), de St. Mary’s Kathedraal (Anglicaans), de Sin Sze Si Ya Tempel (Taoïstisch) en de Sri Maha Mariamman Tempel (Hindoestaans). Van al die verschillende religies en gebruiken zou een mens toch een beetje in de war raken. Maar toch, als ik de mensen op hun manier met hun geloof bezig zie, zou ik willen dat ik er iets meer van af zou weten, zodat ik ook snap waarom ze bepaalde dingen doen. Misschien komt dat nog eens in een volgend leven ;-)
De laatste etappe voor het avondeten is van Chinatown naar Jalan Bukit Bintang. Dat is het uitgaansgebied waar ons hotel is gelegen. Nog even flink doorstappen over trottoirs die niet altijd even goed berekend lijken op voetgangers. Of waar je je op de weg tussen de auto’s moet begeven omdat de stoep is opgebroken. Maar ja, op het zebrapad wordt je ook uit je schoenen gereden als je niet uitkijkt. Zelfs al heb je groen en de auto’s rood licht.
Als we in de loop van de avond naar buiten lopen om te gaan eten, regent het pijpenstelen. En de dondergod is ook nog even om het hoekje komen kijken. De straatverkopers hebben een ander voorraadje handelswaar uit de kast getrokken: paraplu’s. Slimme Chinezen, die Maleiers! Gewend aan regen wachten wij af tot het miezert en trekken dan de straat in. Een krioelende massa mensen van allerlei pluimage. Mensen van verschillende geloven en culturen leven hier al eeuwen vreedzaam samen. Gooi daar nog een handvol toeristen bij en het mengelmoesje is compleet.
Van vrouwen van top tot teen in het zwart gesluierd tot meisjes in hotpants en topjes. Maar ook van mannen in soepjurk, tot homo’s met gepoederde gezichten en geblondeerde kuiven. In de Jalan Bukit Bintang gaan we eten bij Malaysian Heritage. Of het eten lekker is, is niet belangrijk. Maar er liggen Brabants rood/wit geblokte kleedjes op tafel en dat brengt toch wat sentiment teweeg. Als voorgerecht delen we een bordje GadoGado. We hebben ons bord maar amper leeg, of het hoofdgerecht komt al door: Nasi Lemak. Hier blijken garnalen in te zitten. Dit stond niet op de menukaart, terwijl er bij andere gerechten wel bij stond dat er seafood in verwerkt is. De bordjes gaan terug naar de keuken en er wordt voor ons nasi zonder garnalen klaar gemaakt. Nadat we uitgegeten zijn lopen we nog wat in de straat rond. Er is een levendige handel in allerlei prullaria en speeltjes. Er zijn zoveel eettentjes en kraampjes, dat je constant omhuld wordt door de heerlijkste etensgeuren. We lopen terug richting ons hotel en verder naar de shopping mall van Bukit Bintang. We passeren luxe winkels van Gucci, Prada, Boss, Versacci, Louis Vuitton, etc. etc. Wij hebben daar niets te zoeken en gaan in de shopping mall een kop thee drinken bij The Coffee Bean & Tea Leaf en nemen daar nog een “toetje” bij: Blueberry Delight voor mij en een Chocolate Chip Cookie with Raisins voor Fons. De komende drie nachten zitten we opnieuw in de jungle en dan moeten we weer op een houtje bijten. Om tien uur gaat het winkelcentrum dicht en wordt het voor ons tijd om terug te gaan naar het hotel. De was moet nog opgevouwen en ingepakt worden. En morgen gaat om half zeven de wekker, dus willen we op tijd naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
