Van de jungle naar de grote stad
Door: bolletje25
Blijf op de hoogte en volg Jeanette
22 Juni 2012 | Maleisië, Kuala Lumpur
Een groter contrast is er haast niet denkbaar. Vanmiddag voeren we met een bootje van het basiskamp in Bako National Park terug naar Kuching. En nu zitten we in het vliegtuig naar de wereldstad Kuala Lumpur. Wij zijn niet zulke stadsmensen. Maar de verhalen die we zo links en rechts over KL horen zijn overwegend positief. We zullen het gaan beleven. Misschien zeggen wij straks zelfs dat een dag toch wel iets te kort was. Maar meer tijd hebben we er niet voor ingepland en morgenavond kunnen we jullie er meer over vertellen.
Eerst vandaag: na een rustige nacht om 7:15 uur opgestaan. Geen apen, geen wilde zwijnen en geen slangen gezien of gehoord vannacht. Tijd voor ontbijt. We zitten buiten op het terras voor de kantine. Lido komt ons al waarschuwen voor de apen. Ik heb er zelf ook al een zien zitten, maar met al die mensen zullen ze toch niet zo dichtbij komen? Zo af en toe hoor ik rappe voetjes over het golfplaten dak trippelen. En zo nu en dan komt er een nieuwsgierige apenkop over de dakrand kijken, waar hij het beste zijn eten bij elkaar kan scharrelen. Wij hebben ons bord al leeg als er plots een aap toeslaat. Een van de dames kan fluiten naar haar cake. De aap zit hoog en droog heerlijk te peuzelen van zijn onverwachte maaltje. Weer eens wat anders dan fruit uit de bomen of krabbetjes van het strand.
In overleg met Lido besluiten we een trail te lopen van zo’n drie uur (vice versa) naar een volgend strand. We checken uit en slaan onze bagage op. Met een voorraadje water in de rugzak gaan we op pad de hitte in. Ondanks het vroege tijdstip (9:30 uur) is het al weer behoorlijk warm.
Langs het strand lopen we in noordelijke richting naar het Mangrovebos. Wanneer we nog maar net op pad zijn, zien we een viertal apen van de soort, waarvan ik de naam niet meer wist: Silverleafs. Er zal misschien een Hollandse naam voor zijn en zeker een Latijnse, maar als je die wilt weten: www…. De apen gaan onverstoorbaar door met hun ontbijt en hebben schijnbaar geen aandacht voor ons.
We lopen verder en zodra we het bos bereiken moeten we gelijk aan het klimmen. Er zitten steile klimmetjes bij over rotsen en boomwortels, gammele trapjes en bruggetjes. Na zo’n anderhalf uur bereiken we een mooi strand, ingesloten door de rotsen en de jungle. Op het strand groeit de Maleisische Hibiscus met gele bloemen. Aan de rand van het water tjoepen kleine Mudskippers door de modder. Deze vissen kunnen op het droge verblijven, maar moeten ademen in het water. Als ze mij zien aankomen, laten ze zich door de golven meevoeren de zee in. Er lopen kleine krabbetjes door het zand. Nou lopen, ze schieten met een behoorlijke snelheid alle kanten uit. De twintig minuten rust die ons worden gegund gebruik ik om wat foto’s te maken. Fons blijft heerlijk in de schaduw zitten met Lido. En gelijk heeft hij, want door de beschutting is er niet veel wind op het strand en is het “bloody hot”.
Voor de terugweg nemen we in eerste instantie hetzelfde pad terug, maar slaan vervolgens af voor de shortcut naar het strand. Hier lopen we tussen de Mangroves terug naar het basiskamp. Onderweg zien we verschillende Long tail Makaken op het strand die op jacht zijn naar krabbetjes voor de lunch. Dat gaan wij ook doen; niet op zoek naar krabbetjes, hè! Eerst loop ik terug naar de chalet om wat foto’s te maken. Ik had nog het idee om daar even naar het toilet te gaan, maar bij de tweede foto die ik wil maken komt er over het pad een Makaak naar mij toegelopen. Hij ziet mij en ik heb hem ook degelijk in de gaten. Rustig loop ik terug naar het hoofdgebouw en hij komt mij rustig achterna gelopen. Ik kijk toch wel een paar keer over mijn schouder, want ze kunnen razend snel zijn zonder dat je ze hoort aankomen. En op een beet van zo’n beest zit ik niet te wachten.
Na de lunch stoppen we onze wandelschoenen in de tas. Vanaf het strand vertrekken we met de boot terug naar de terminal in Kuching. Nog een uurtje rijden naar het vliegveld, waar we ruim op tijd arriveren. We vallen bij Starbucks in de loungehoek neer voor een kop thee met iets lekkers en gratis WiFi. Zo kunnen we de mail lezen en het verslag van gisteren “posten”. We checken in, stoelen bij de nooduitgang (dus wat extra ruimte) en leveren onze bagage in. De Mc is met een kleine balie aanwezig waar ze alleen ijs verkopen. Ik probeer een McFlurry met gepofte rijst uit, Fons neemt een McFlurry Cornetto met aardbeiensaus. Ja, je moet de smaken van het land proeven ;-)
Om half zes kunnen we boarden voor de vlucht van anderhalf uur naar KL. Omdat het rond etenstijd is, krijgen we vrij snel onze maaltijd geserveerd. We hebben echter amper de tijd om ons bordje leeg te eten, of de trays worden al weer ingezameld.
Op de luchthaven is het drukker dan vorige week. We hoeven hier niet door de douane, omdat het een binnenlandse vlucht is. In Kuching zijn we wel gecontroleerd. Op band K komt onze bagage binnen en we kunnen naar buiten voor ons volgende avontuur: het vaste land van Maleisië.
In de hal worden we opgewacht door een contactpersoon van de reisagent. Deze dame zien wij echter over het hoofd. Want in onze papieren staat dat we die bij de DeliFrance Corner zullen ontmoeten, dus kijken wij daar naar uit en niet naar iemand met een papier met onze naam erop. Gelukkig heeft ze ons wel in de gaten en loodst ons naar buiten. Daar is het een drukte van belang en moeten we even op onze taxi wachten. Het is echter allemaal weer goed geregeld en al snel kunnen we ons onderuit laten zakken op de achterbank van de taxi. Het is een ritje van ongeveer drie kwartier naar het Piccolo Hotel. Langzaam aan zien we de contouren van de stad. Omdat het al donker is, zien we de skyline in lichtjes opdoemen. De “Twin Towers” van KL zien we al van verre hoog boven de stad uitsteken. Deze torens zijn 452 meter hoog en heten officieel de Petronas Towers. In een van de torens is het nationale aardoliebedrijf Petronas gevestigd. Ze zijn de hoogste twin towers ter wereld.
Volgens de taxichauffeur staat ons hotel in het centrum van de stad. Een paar minuten lopen van het centrum. Wij verwachten een achteraf hotelletje, want midden in zo’n wereldstad zullen de prijzen behoorlijk oplopen. Maar nee, we worden afgezet bij een modern uitziend hotel, in een zijstraatje van een grote winkelstraat. Een entree waar je u tegen zegt en een bellboy die onze koffers aanneemt. Na het inchecken stijgen we op naar de 11e etage. Als we de kamerdeur open doen, valt onze mond open van verbazing. Ook hier is een groter contrast niet mogelijk met ons verblijf van afgelopen nacht. We hebben dan ook een Deluxe King – room. Waar we vannacht allebei in een klein eenpersoonsbedje sliepen, hebben we nu de beschikking over een extra breed tweepersoonsbed waar we in verdwalen vannacht ;-)
Ik ga het verslag van vandaag verder afmaken. Nadat ik mijn toilettas en alle zooi die er in zit heb moeten schoonmaken, omdat de fles douchegel is opengegaan. Gelukkig is de schade beperkt gebleven tot mijn toilettas en zit niet de hele tas met kleren onder de zeep.
Fons gaat ondertussen de straat op om nog ergens iets te drinken en te snoepen te scoren. Als hij terugkomt, is hij helemaal van slag van de drukte in de straat. Hij heeft zijn ogen uitgekeken en zegt dat we morgenavond op stap gaan. Er is genoeg te zien en het is al gewoon mooi om mensen te kijken. Voor nu eerst maar dit verslag op internet zetten en onze regendouche uit gaan proberen.
Tot morgen!
Eerst vandaag: na een rustige nacht om 7:15 uur opgestaan. Geen apen, geen wilde zwijnen en geen slangen gezien of gehoord vannacht. Tijd voor ontbijt. We zitten buiten op het terras voor de kantine. Lido komt ons al waarschuwen voor de apen. Ik heb er zelf ook al een zien zitten, maar met al die mensen zullen ze toch niet zo dichtbij komen? Zo af en toe hoor ik rappe voetjes over het golfplaten dak trippelen. En zo nu en dan komt er een nieuwsgierige apenkop over de dakrand kijken, waar hij het beste zijn eten bij elkaar kan scharrelen. Wij hebben ons bord al leeg als er plots een aap toeslaat. Een van de dames kan fluiten naar haar cake. De aap zit hoog en droog heerlijk te peuzelen van zijn onverwachte maaltje. Weer eens wat anders dan fruit uit de bomen of krabbetjes van het strand.
In overleg met Lido besluiten we een trail te lopen van zo’n drie uur (vice versa) naar een volgend strand. We checken uit en slaan onze bagage op. Met een voorraadje water in de rugzak gaan we op pad de hitte in. Ondanks het vroege tijdstip (9:30 uur) is het al weer behoorlijk warm.
Langs het strand lopen we in noordelijke richting naar het Mangrovebos. Wanneer we nog maar net op pad zijn, zien we een viertal apen van de soort, waarvan ik de naam niet meer wist: Silverleafs. Er zal misschien een Hollandse naam voor zijn en zeker een Latijnse, maar als je die wilt weten: www…. De apen gaan onverstoorbaar door met hun ontbijt en hebben schijnbaar geen aandacht voor ons.
We lopen verder en zodra we het bos bereiken moeten we gelijk aan het klimmen. Er zitten steile klimmetjes bij over rotsen en boomwortels, gammele trapjes en bruggetjes. Na zo’n anderhalf uur bereiken we een mooi strand, ingesloten door de rotsen en de jungle. Op het strand groeit de Maleisische Hibiscus met gele bloemen. Aan de rand van het water tjoepen kleine Mudskippers door de modder. Deze vissen kunnen op het droge verblijven, maar moeten ademen in het water. Als ze mij zien aankomen, laten ze zich door de golven meevoeren de zee in. Er lopen kleine krabbetjes door het zand. Nou lopen, ze schieten met een behoorlijke snelheid alle kanten uit. De twintig minuten rust die ons worden gegund gebruik ik om wat foto’s te maken. Fons blijft heerlijk in de schaduw zitten met Lido. En gelijk heeft hij, want door de beschutting is er niet veel wind op het strand en is het “bloody hot”.
Voor de terugweg nemen we in eerste instantie hetzelfde pad terug, maar slaan vervolgens af voor de shortcut naar het strand. Hier lopen we tussen de Mangroves terug naar het basiskamp. Onderweg zien we verschillende Long tail Makaken op het strand die op jacht zijn naar krabbetjes voor de lunch. Dat gaan wij ook doen; niet op zoek naar krabbetjes, hè! Eerst loop ik terug naar de chalet om wat foto’s te maken. Ik had nog het idee om daar even naar het toilet te gaan, maar bij de tweede foto die ik wil maken komt er over het pad een Makaak naar mij toegelopen. Hij ziet mij en ik heb hem ook degelijk in de gaten. Rustig loop ik terug naar het hoofdgebouw en hij komt mij rustig achterna gelopen. Ik kijk toch wel een paar keer over mijn schouder, want ze kunnen razend snel zijn zonder dat je ze hoort aankomen. En op een beet van zo’n beest zit ik niet te wachten.
Na de lunch stoppen we onze wandelschoenen in de tas. Vanaf het strand vertrekken we met de boot terug naar de terminal in Kuching. Nog een uurtje rijden naar het vliegveld, waar we ruim op tijd arriveren. We vallen bij Starbucks in de loungehoek neer voor een kop thee met iets lekkers en gratis WiFi. Zo kunnen we de mail lezen en het verslag van gisteren “posten”. We checken in, stoelen bij de nooduitgang (dus wat extra ruimte) en leveren onze bagage in. De Mc is met een kleine balie aanwezig waar ze alleen ijs verkopen. Ik probeer een McFlurry met gepofte rijst uit, Fons neemt een McFlurry Cornetto met aardbeiensaus. Ja, je moet de smaken van het land proeven ;-)
Om half zes kunnen we boarden voor de vlucht van anderhalf uur naar KL. Omdat het rond etenstijd is, krijgen we vrij snel onze maaltijd geserveerd. We hebben echter amper de tijd om ons bordje leeg te eten, of de trays worden al weer ingezameld.
Op de luchthaven is het drukker dan vorige week. We hoeven hier niet door de douane, omdat het een binnenlandse vlucht is. In Kuching zijn we wel gecontroleerd. Op band K komt onze bagage binnen en we kunnen naar buiten voor ons volgende avontuur: het vaste land van Maleisië.
In de hal worden we opgewacht door een contactpersoon van de reisagent. Deze dame zien wij echter over het hoofd. Want in onze papieren staat dat we die bij de DeliFrance Corner zullen ontmoeten, dus kijken wij daar naar uit en niet naar iemand met een papier met onze naam erop. Gelukkig heeft ze ons wel in de gaten en loodst ons naar buiten. Daar is het een drukte van belang en moeten we even op onze taxi wachten. Het is echter allemaal weer goed geregeld en al snel kunnen we ons onderuit laten zakken op de achterbank van de taxi. Het is een ritje van ongeveer drie kwartier naar het Piccolo Hotel. Langzaam aan zien we de contouren van de stad. Omdat het al donker is, zien we de skyline in lichtjes opdoemen. De “Twin Towers” van KL zien we al van verre hoog boven de stad uitsteken. Deze torens zijn 452 meter hoog en heten officieel de Petronas Towers. In een van de torens is het nationale aardoliebedrijf Petronas gevestigd. Ze zijn de hoogste twin towers ter wereld.
Volgens de taxichauffeur staat ons hotel in het centrum van de stad. Een paar minuten lopen van het centrum. Wij verwachten een achteraf hotelletje, want midden in zo’n wereldstad zullen de prijzen behoorlijk oplopen. Maar nee, we worden afgezet bij een modern uitziend hotel, in een zijstraatje van een grote winkelstraat. Een entree waar je u tegen zegt en een bellboy die onze koffers aanneemt. Na het inchecken stijgen we op naar de 11e etage. Als we de kamerdeur open doen, valt onze mond open van verbazing. Ook hier is een groter contrast niet mogelijk met ons verblijf van afgelopen nacht. We hebben dan ook een Deluxe King – room. Waar we vannacht allebei in een klein eenpersoonsbedje sliepen, hebben we nu de beschikking over een extra breed tweepersoonsbed waar we in verdwalen vannacht ;-)
Ik ga het verslag van vandaag verder afmaken. Nadat ik mijn toilettas en alle zooi die er in zit heb moeten schoonmaken, omdat de fles douchegel is opengegaan. Gelukkig is de schade beperkt gebleven tot mijn toilettas en zit niet de hele tas met kleren onder de zeep.
Fons gaat ondertussen de straat op om nog ergens iets te drinken en te snoepen te scoren. Als hij terugkomt, is hij helemaal van slag van de drukte in de straat. Hij heeft zijn ogen uitgekeken en zegt dat we morgenavond op stap gaan. Er is genoeg te zien en het is al gewoon mooi om mensen te kijken. Voor nu eerst maar dit verslag op internet zetten en onze regendouche uit gaan proberen.
Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
