M'n wieggie was een stijfselkissie

In de eetzaal van het hotel staat een aantal stoelen met afbeeldingen van sprookjes. ‘Het Tinnen Soldaatje’, ‘De Wilde Zwanen’, ‘Het Lelijke Jonge Eendje’, ‘De Kleine Zeemeermin’, wie kent deze verhalen niet?

Dit is niet zo toevallig als het lijkt. Deze en vele andere sprookjes zijn ontsproten aan de fantasie van een beroemde schrijver, van wie de wieg stond in een van de armste wijken van de stad. Zijn ouders hadden niet eens een huis, toen kleine Hans geboren moest worden. In een kamertje bij opa en oma zag hij het levenslicht. In 1805 werd hij in Odense geboren als zoon van een arme wasvrouw en een schoenmaker. Als 14-jarige trok hij naar Kopenhagen, waar hij eindigde als wereldberoemd schrijver. In 1867 werd een trotse Andersen benoemd tot ereburger van Odense.

‘Het lelijke jonge eendje’ is een van de bekendste en meest geliefde sprookjes van Hans Christian Andersen. Het sprookje over het lelijke eendje dat zich eerst verkeerd voelt, maar dan uitgroeit tot een mooie zwaan, is ook het verhaal van de sprookjesschrijver zelf. Ondanks zijn zeer bescheiden afkomst in Odense maakte hij met vele omwegen carrière als schrijver, wiens werken nog steeds in alle talen worden gelezen.

Vandaag wordt dus een ‘sprookjesachtige’ dag met – zoals wel vaker in sprookjes gebeurd - een twist die we niet voorzien hadden.

Na het ontbijt stappen we op de fiets. Met wat aanwijzingen van de receptiemedewerker en de plattegrond van Odense op zak gaan we een poging doen om in het centrum te komen. Het is lekker weer en de weg is redelijk makkelijk te vinden: een ontspannen fietstochtje. In een folder lees ik, dat Odense meerdere keren is uitgeroepen tot fietsstad van Denemarken.
In de stad aangekomen drinken we eerst een kop thee bij een bakkertje op de hoek. Ernaast een gigantische bouwput; waar de bouwvakkers gewoon doorwerken. Geen flauw idee waar ze mee bezig zijn, maar het is een behoorlijk groot project. Aan de andere kant van de bouwput ligt het Andersen Kwartier.

Door smalle straatjes met kleurige huisjes fietsen we naar het Hans Christian Andersenmuseum. Hij was een kunstenaar die sprookjes, romans en toneelstukken schreef én prachtige papierkunst knipte. Die papierkunst vormt de rode draad in dit museum. Zijn knipsels zijn extreem vergroot en vormen de achtergrond van de vele displays met foto’s, tekeningen en zijn levenswandel en reizen.

Tegenover het museum is het Odeon (concertzaal). In de gevel komt om twaalf uur een draaiend klokkenspel tevoorschijn met dansers en muzikanten. Een straatje verderop ligt het geboortehuis van Andersen. Er staan een paar meubeltjes uit die tijd en het schoenmakersgereedschap van zijn vader ligt op tafel te wachten.

We fietsen wat door de buurt en komen in het mooie park Eventyrhaven terecht. Er staat een klein sprookjeskasteel en in het sprookjesboek dat naast het pad staat, wordt vermeld dat er om een uur een voorstelling is. Omdat dat over een kwartier is, zoeken we een plekje in het gras in afwachting van wat komen gaat. Tegen enen verschijnt er een optocht met Hans Christian Andersen voorop, gevolgd door een trommelaar en vele andere figuren uit zijn sprookjes en een hele rits kinderen met (groot)ouders die ook komen kijken.
In een half uurtje komen in een komische uitvoering vele sprookjes op een of andere manier voorbij met vertelling, zang en dans. De voorstelling wordt voornamelijk uitgevoerd door kinderen van een theateropleiding.

Na de lunch op een klein terrasje in de winkelstraat gaan we op zoek naar het ouderlijk huis waar Andersen zijn jeugdjaren doorbracht. Toevallig zien we een banner hangen, dat er ’s middags om vier uur een voorstelling wordt gegeven in het openluchttheater in het openluchtmuseum.
Nadat we in het huis hebben rondgekeken zetten we om drie uur koers naar het theater aan de rand van de stad. Dankzij Google Maps doen we alsof we de stad op ons duimpje kennen en komen we ruim op tijd aan.

Het sprookje ‘De Chinese Nachtegaal’ wordt opgevoerd. Het theater is bijna helemaal gevuld, dat is fijn voor de spelers. De jeugdspelers zijn erg goed en er wordt naar hartenlust gedanst, gezongen en geacteerd. Ook de band bestaat uit jongeren, inclusief een jong meisje als dirigente. Het hele stuk is uiteraard in het Deens en ondanks ons gebrek aan kennis van deze taal kunnen we het toch goed volgen. De acteurs hebben er al een aantal weken opzitten: het is aan alles te merken dat ze goed op elkaar zijn ingespeeld. Tot 10 augustus wordt het stuk nog dagelijks opgevoerd.

Op de terugweg eten we in de bistro van de Bilka: aardappels, groenten (!) en vlees, met een toetje na.