Vakantiehuisje

Vandaag willen we de stad uit en besluiten, na een aantal opties opgeworpen te hebben, naar het buitenverblijf van de paus te gaan. Eerst uitzoeken hoe we daar komen. Op internet zien we dat de eerste trein die daar stopt pas om 12:21 uur vertrekt vanaf station Termini (Rome CS, zeg maar). Met de metro is het één halte naar het station. We hebben ruim de tijd en zien bij het station wel wat we voor vertrek nog gaan doen. Of dat er misschien toch een trein eerder die kant uit gaat.
Op straat is veel politie aanwezig en verschillende straten zijn afgezet. Was het gisteravond bij ons op het kruispunt een heksenketel vanwege de metrostaking, nu is het vrij rustig omdat er een demonstratie is georganiseerd en deze stoet ook bij ons in de buurt door de stad zal trekken.

Als we de metro in willen stappen, komt er een agent langs die waarschuwt voor ‘pickpockers’. Er staan drie jonge meisjes in de deuropening die de weg versperren. Maar wij hebben voorgaande dagen gezien dat er altijd nog mensen bij kunnen, dus stappen we gewoon in. Zodra we rijden, proberen twee van hen mij af te leiden. Omdat ik recht voor de deuren sta en mij eigenlijk niet fatsoenlijk vast kan houden, zet ik me schrap en heb ik mijn tas vast. Ik voel een hand van het meisje naast mij. Maar denk nog naïef dat zij ook denkt: “een gewaarschuwd mens telt voor twee” en dat zij haar eigen tas voor de zekerheid ook vast houdt. Ze vragen steeds of ik ook naar Termini moet (denk ik, want mijn Italiaans is niet zo best) en wijzen naar de haltes boven mijn hoofd. Maar ik blijf ze gewoon aankijken, omdat ik weet dat ik er bij de volgende halte uit moet. Fons voelt ondertussen, dat het derde meisje bij hem probeert in zijn broekzak te komen om zijn portemonnee te stelen. Hij slaat haar hand weg en maakt stennis. Dan zijn we op het station en zijn zij verdwenen. Gelukkig hebben wij alles nog. Maar zo snel kan het dus gaan. En onschuldig ogende meisjes zijn dus niet altijd zo onschuldig als het lijkt.

Als we tickets kopen bij de automaat, zien we dat we echt niet eerder kunnen vertrekken dan 12:21 uur. Daarom trekken we de stad in om een terrasje te pakken. Ondertussen kijken we naar de lange stoet demonstranten die aan ons voorbij trekt.

Trein RE7353 is de stoptrein naar Castel Gandolfo met als eindbestemming Albano Laziale. Het ligt zo’n dertig kilometer ten zuidoosten van Rome op de Albaanse heuvels. De treinrit duurt circa 43 minuten. Na de drukte van de stad zien we de rust van het platteland en de heuvels rondom Rome. Tijdens de rit worden de kaartjes gecontroleerd. Wij hebben ze niet geactiveerd; de tekst wel gelezen, maar weten wij veel waar we dat moeten doen. Bij het opgaan van het perron in Rome heeft iemand ze nog bekeken en niets gezegd. Van de conducteur moeten we ze op het volgende station afstempelen bij een ‘green machine’. Geen flauw idee waar ik zo’n apparaat kan vinden en zolang staat de trein niet stil. Als we vanmiddag terug gaan zullen we beter opletten. Maar ik verwacht niet dat ze voor € 2,10 p.p. heel moeilijk zullen doen. Al staat er op het kaartje dat het niet valideren van de ticket een boete op kan leveren.

Castel Gandolfo: als je met de trein arriveert op het kleine stationnetje ben je er nog niet. Een stijl voetpad leidt ons naar het oude dorpscentrum. Boven aangekomen hebben we een aardig uitzicht over Lago Albano. Er is volop drukte op het water met allerhande bootjes en waterfietsen. Langs de waterkant zien we verschillende strandjes met de parasols netjes op een rij.

In het dorp gaan we eerst lunchen. Vanaf het gezellige plein voor de pauselijke zomerresidentie, slaan we het straatje recht tegenover het paleis in. Hier zitten genoeg restaurantjes om uit te kiezen. Allebei een bord pasta, bij gebrek aan broodjes; je kunt de warme prak maar gehad hebben.
Daarna terug naar het paleis. We hebben gelezen dat de tuinen beperkt opengesteld zijn voor publiek. Over een bezoek aan het paleis hebben we gelezen dat je alleen met een excursie, begeleid vanuit het Vaticaan, toegang kunt krijgen. Maar tot onze verbazing is het gewoon open. Doordeweeks in de ochtend en op zaterdag ook ’s middags. Op zon- en feestdagen is het paleis gesloten. Wij kopen tickets en krijgen een audioguide mee. Op het binnenplein staan verschillende ‘pausmobielen’. Op de eerste verdieping zijn de kamers en zalen weelderig ingericht met kunst, schilderijen en tekeningen van de pausen, wandtapijten, kledingstukken, gebruiksvoorwerpen.
Een verdieping hoger zijn de pauselijke vertrekken, troonzalen, privékapel, slaapkamer. Het uitzicht over de heuvels en het meer mag er zijn. Paus Franciscus maakt tot nu toe overigens geen gebruik van de zomerresidentie.

We lopen nog een rondje door het oude centrum en kopen een gelato. Het is hier flink dooreten met die ijsjes: vanwege de warmte is je ijsje verdwenen voordat je er erg in hebt. De Via della Stazione loopt naar beneden toe iets makkelijker dan op de heenweg. Op het stationnetje kopen we treinkaartjes en zoeken de ‘green machine’ voor het valideren van de tickets. Om 16:51 uur vertrekt de trein naar Rome. Hier nemen we de metro voor één halte verderop. Bij de Conad kopen we brood en beleg, fruit en vruchtenyoghurt voor het avondeten.

‘Het Bernini Mysterie’ trekt iets harder aan mij dan mijn blog; dus moeten jullie weer een dagje wachten.