Op weg naar Tanah Rata

Een reisdag en wat denk je. Allebei aan de diaree: Fons is er erger aan toe dan ik. Dat komt natuurlijk nooit uit, maar als je dan ook nog een paar uur onderweg bent, kan het heel lastig worden. Gelukkig hebben we pillen bij ons en we beginnen gelijk met slikken. We houden het qua ontbijt maar bij een paar sneetjes toast en een kop thee.

Om half negen worden onze tassen opgehaald en naar de receptie gebracht. Dan kunnen ze met het hijsbakkie, een roestig karretje aan een staaldraad, naar beneden worden gebracht naar de jetty. We moeten oversteken en dan met onze tassen het dorp inlopen naar de busstop. Daar zullen we worden opgehaald door een busje van NKS Travel. Die zal ons, na een rit van circa een uur, terug brengen naar Jerantut. Daar hebben we een half uurtje wachttijd, voordat de bus naar Cameron Highlands zal vertrekken.

De eerste etappe gaat aanvankelijk nog door de uitlopers van de jungle van Taman Negara en vervolgens over het platteland. Het is niet druk op de weg, totdat we in de buurt van Jerantut komen. De chauffeur rijdt als een kamikazepiloot. Al wat voor hem rijdt moet hij inhalen. Van afstand houden en bumperkleven heeft hij nog nooit gehoord. Ondertussen kan hij ook nog niet handsfree bellen. Maar we zijn op tijd en dat zal tellen voor hem (of zijn organisatie).

De volgende bus vertrekt ongeveer een kwartier te laat. Hij is vol aangekomen vanuit Cameron Highlands en laadt passagiers en bagage uit. Onze bagage wordt ingeladen, wij stappen in en hupsakee, weer op pad. We hebben sandwiches-to-go voor de lunch besteld, want we zullen onderweg niet stoppen. Er moet nog een passagier worden opgehaald en daarom is er een tussenstop in Kuala Tembeling, waar het begin en eindpunt is voor de boot naar en van Taman Negara. Hier zit Marijn te wachten. Wij hebben hem al even gesproken in het dorp en van hem gehoord dat hij met de boot de terugtocht naar Kuala Tembeling zou gaan maken.

Hoe verder de rit vordert, des te meer bochten komen er in de weg. We gaan de bergen in, vandaar Cameron Highlands en haarspeldbochten zijn er in overvloed. Ook deze chauffeur houdt van snelheid en neemt de bochten als een Formule 1 coureur. Als het op een gegeven moment begint te regenen, neemt hij gelukkig wel gas terug.

Tegen half drie arriveren we in Tanah Rata, waar we uitstappen in de hoofdstraat. Hier wordt voor ons het hotel gebeld, waarna we door een busje van het hotel worden opgehaald. Bala’s Holiday Chalet is net een Engels dorpje, met allemaal kleine cottages. Het ligt tegen de helling van een berg en biedt uitzicht over het dal.
We kunnen er echter nog niet van genieten. Fons is brak van de diarree: ging het vanmorgen nog goed, nu ziet hij er uit als een dweil en doet niets anders dan naar de wc lopen. Ik duik met hoofdpijn het bed in, wat later nog omslaat in migraine met overgeven op de koop toe. In de loop van de avond doen we de deur op slot en besluiten de avondmaaltijd over te slaan. Morgen zien we wel verder.