Hanging out at the airport

De komende uren is het nog even chillen op de airport. We zoeken de meest comfortabele hangplek, letterlijk als ik nu naar rechts kijk en Fons onderuit in de stoel zie hangen. Op dit deel van de luchthaven valt niet veel te beleven. De geijkte winkeltjes en nog maar één plaats gevonden waar ze koffie en thee schenken. Maar ja, als we verder willen naar Kuching, moeten we nog een binnenlandse, overzeese vlucht maken. Kuching ligt op het noordwestelijke deel van Borneo. En volgens mij is het iets te ver om even over te zwemmen.

Ondertussen zitten we dus onze tijd maar een beetje te vullen met typen, de reispapieren eens doorbladeren, mensen kijken etc. Buiten ziet het er nog grijs en grauw uit. Er komt steeds meer activiteit op de platforms. Voor een internationale airport zijn er nog niet veel vluchtbewegingen te bespeuren.

Na de kille omgeving van Kuala Lumpur International Airport (KLIA) komen we na een korte vlucht van twee uur aan in Kuching. Hier is iets meer reuring, maar toch hoeven we niet lang op onze bagage te wachten. Nadat onze tassen nog eens door de douane zijn gescand, kunnen we naar buiten en de eerste indrukken opdoen van streetlife in Maleisie.
Sobeng, de contactpersoon van de lokale reisagent staat ons op te wachten. Aangezien we de enigen zijn, die hij op moet halen, kunnen we gelijk instappen en wegwezen. Het is ongeveer een half uurtje rijden naar het hotel, dat midden in de stad is gelegen.

Nadat we ingecheckt hebben in het hotel, zijn we eerst een poosje gaan slapen. Het is midden op de dag, maar het is even niet anders. Vanavond ook maar op tijd naar bed en dan moeten we toch morgen al aardig het dagritme van hier te pakken hebben.
Vanaf de 11e verdieping, kamer 1115, kunnen we uitkijken op de Sungai Sarawak, die door de stad meandert. Van de rivier wordt druk gebruik gemaakt van kleine taxi-bootjes, die mensen naar de andere kant van het water vervoeren.

Om een uur of vijf gaan we richting waterfront: een promenade langs de rivier en een plek om te zien en gezien te worden. We hebben wat winkeltjes gekeken* en op een bankje mensen zitten kijken. Het wordt na zes uur vrij snel donker, want we zitten net boven de evenaar. Om precies te zijn tussen 20 en 70 noorderbreedte. Tijd om een hapje te gaan eten. Vlak bij het hotel aan de waterkant staat een aardig uitziende bar / bistro. Daar zullen we iets lekkers uitzoeken op de menukaart.
We kiezen allebei een chicken curry van de kaart. Fons krijgt zijn kip en groenten met rijst geserveerd. Mijn gerecht komt als een soort soep met noedels, groenten, hard gekookt ei en (uiteraard) kip: curry laksa. Na een aantal hoestbuien en een loopneus heb ik eindelijk mijn kommetje leeg: pittig gerechtje! Maar wel met stokjes gegeten: ook een garantie dat je er wat langer over doet :).

*Het eerste souvenirtje is al binnen: Lennart, we vertellen niet wat het is, maar hopelijk vind je het wel cool?

Na het avondeten nog wat geflaneerd en een toetje gekocht voor bij de thee: spekkoek. In het hotel worden de voetbalwedstrijden, met vertraging, uitgezonden. Terwijl Zweden – Engeland wordt gespeeld, de uitslag is ons al bekend, kan ik mooi mijn eerste verhaaltje typen.