Chicanes en joeptiedoe’s
Door: Jeanette
Blijf op de hoogte en volg Jeanette
31 Augustus 2016 | Finland, Puumala
André van Duin zong het al in 1983: “Alles ziet er anders uit als de zon schijnt.” En hij had gelijk: als wij over het meer weg kijken, zien we een heel ander plaatje dan gistermorgen. Zo wil je vakantieherinneringen opbouwen en niet met stromende regen.
We hebben buren in huisje Johannes, zodat we vanmorgen niet alleen aan het ontbijt zitten. Maar om voor vier m/v een kok in de keuken aan het werk te houden is toch niet echt rendabel.
Via de binnendoorweggetjes 434 en 435, met heel veel bochten en joeptiedoe’s# , bereiken we de 14 om naar Savonlinna te rijden. Dit stadje is onze eerste stop van vandaag. We willen er het middeleeuwse kasteel bezoeken. Gebaseerd op onze ervaringen met het fort van gisteren stellen we er ons maar niet te veel van voor. Gelukkig worden we niet teleurgesteld. Er staat een echt kasteel, met torens en bastions, op een klein rotseiland in het Saimaa meer: Olavinlinna.
Een kasteel met een woelige geschiedenis. Met de bouw ervan werd begonnen in 1475. Het gebied behoorde destijds aan Zweden. In de 16e eeuw veranderde het kasteel in een belangrijk administratief centrum voor koning Gustav Vasa; reden om een klein verbouwinkje uit te voeren. In de 17e eeuw schoof de grens van Zweden op, steeds verder oostwaarts en een sterk militair centrum was nodig in deze regio. Het kasteel veranderde in een militaire basis en bood daarnaast onderdak aan gevangenen. De stad Savonlinna werd gesticht in 1639.
Verschillende gevechten en oorlogen werden er gevoerd en in de 18e eeuw veroverden de Russen het gebied op de Zweden. De Russen konden op hun beurt ook wel een strategisch fort gebruiken om hun grens te bewaken. In de 19e eeuw kwam de militaire functie te vervallen en werd het kasteel tot 1861 alleen nog als gevangenis gebruikt. Sinds 1870 is het een historisch monument; er werden diverse restauraties uitgevoerd voor het behoud van het kasteel. Vanaf 1967 wordt het gebruikt voor het jaarlijkse Opera Festival.
Het dorp Kerimäki ligt in de buurt en is een bezoekje waard vanwege de kerk die er staat. Een gewone doorsnee Lutherse kerk kun je dit kerkgebouw niet noemen. Want het is ’s werelds grootste houten kerkgebouw. Het is ontworpen door architect Anders Fredrik Granstedt en gebouwd tussen 1844 and 1847. De afmetingen van de kerk zijn lxbxh = 45 x 42 x 37 m. Er zijn zitplaatsen voor 3.000 personen. Met staanplaatsen er bij kunnen er 5.000 mensen tegelijk in deze kerk plaats nemen.
Er gaat een gerucht, dat de maten in cm. verwisseld waren voor inches. Maar bij nadere studies heeft men aan kunnen tonen, dat het van begin af aan de bedoeling was om zo’n grote kerk te bouwen.
In de kerk staan vier grote kachels. Maar de kerk is zo groot, dat deze tijdens de winterperiode niet warm te stoken is. Later werd er daarom een kleinere winterkerk naast gebouwd.
Het gehele interieur is van hout en in grijs / wit geschilderd. De pilaren bewerkt als waren ze van marmer. Er zijn twee omgangen en zelfs net onder de koepel ontwaar ik nog een balustrade. Maar de toegangsdeurtjes naar de trappen zijn gesloten en dus blijf ik met beide benen op de grond.
Ook in Finland geldt: hoe groter het wegnummer, hoe smaller de weg. Tot nu toe valt het met de staat van de wegen wel mee en hebben we nog niet veel gravelroads gereden. Weggetje 4794 brengt ons van Kerimäki naar de 14 om bij Punkaharju te komen.
Ten zuiden van Punkaharju, in het dorpje Putikko, zou nog een zaagmolen moeten zijn, die er gesticht werd in 1775. We zien een fabriek, waarvan we denken dat het wel eens de houtzagerij zou kunnen zijn, maar waar toegang niet gewenst is. Het dorpje op zich is wel een extra rondje waard, vanwege de mooie sfeervolle houten huizen.
Weg 4063, ook eentje in de categorie chicanes en joeptiedoe’s#, brengt ons binnendoor van Putikko naar Roukolahti. Daar nemen we de 62 naar het noorden om in Puumala nog wat boodschapjes te doen. De hele dag is het droog gebleven en heeft de zon volop geschenen. Bij een maximum temperatuur van 18°C kwamen de korte broeken weer mooi van pas.
Morgenochtend pakken we ons boeltje in en vertrekken we naar Helsinki. Een laatste dag bossen en meren, alvorens we de zuidkust bereiken. Daar staat een bezoekje aan Porvoo, op de eerste dag in Finland over het hoofd gezien, op de planning.
#definitie van joeptiedoe: hobbel die je niet te snel moet nemen, anders hang je met vier wielen in de lucht (volgens het SpiBo vreemde woordenboek)
We hebben buren in huisje Johannes, zodat we vanmorgen niet alleen aan het ontbijt zitten. Maar om voor vier m/v een kok in de keuken aan het werk te houden is toch niet echt rendabel.
Via de binnendoorweggetjes 434 en 435, met heel veel bochten en joeptiedoe’s# , bereiken we de 14 om naar Savonlinna te rijden. Dit stadje is onze eerste stop van vandaag. We willen er het middeleeuwse kasteel bezoeken. Gebaseerd op onze ervaringen met het fort van gisteren stellen we er ons maar niet te veel van voor. Gelukkig worden we niet teleurgesteld. Er staat een echt kasteel, met torens en bastions, op een klein rotseiland in het Saimaa meer: Olavinlinna.
Een kasteel met een woelige geschiedenis. Met de bouw ervan werd begonnen in 1475. Het gebied behoorde destijds aan Zweden. In de 16e eeuw veranderde het kasteel in een belangrijk administratief centrum voor koning Gustav Vasa; reden om een klein verbouwinkje uit te voeren. In de 17e eeuw schoof de grens van Zweden op, steeds verder oostwaarts en een sterk militair centrum was nodig in deze regio. Het kasteel veranderde in een militaire basis en bood daarnaast onderdak aan gevangenen. De stad Savonlinna werd gesticht in 1639.
Verschillende gevechten en oorlogen werden er gevoerd en in de 18e eeuw veroverden de Russen het gebied op de Zweden. De Russen konden op hun beurt ook wel een strategisch fort gebruiken om hun grens te bewaken. In de 19e eeuw kwam de militaire functie te vervallen en werd het kasteel tot 1861 alleen nog als gevangenis gebruikt. Sinds 1870 is het een historisch monument; er werden diverse restauraties uitgevoerd voor het behoud van het kasteel. Vanaf 1967 wordt het gebruikt voor het jaarlijkse Opera Festival.
Het dorp Kerimäki ligt in de buurt en is een bezoekje waard vanwege de kerk die er staat. Een gewone doorsnee Lutherse kerk kun je dit kerkgebouw niet noemen. Want het is ’s werelds grootste houten kerkgebouw. Het is ontworpen door architect Anders Fredrik Granstedt en gebouwd tussen 1844 and 1847. De afmetingen van de kerk zijn lxbxh = 45 x 42 x 37 m. Er zijn zitplaatsen voor 3.000 personen. Met staanplaatsen er bij kunnen er 5.000 mensen tegelijk in deze kerk plaats nemen.
Er gaat een gerucht, dat de maten in cm. verwisseld waren voor inches. Maar bij nadere studies heeft men aan kunnen tonen, dat het van begin af aan de bedoeling was om zo’n grote kerk te bouwen.
In de kerk staan vier grote kachels. Maar de kerk is zo groot, dat deze tijdens de winterperiode niet warm te stoken is. Later werd er daarom een kleinere winterkerk naast gebouwd.
Het gehele interieur is van hout en in grijs / wit geschilderd. De pilaren bewerkt als waren ze van marmer. Er zijn twee omgangen en zelfs net onder de koepel ontwaar ik nog een balustrade. Maar de toegangsdeurtjes naar de trappen zijn gesloten en dus blijf ik met beide benen op de grond.
Ook in Finland geldt: hoe groter het wegnummer, hoe smaller de weg. Tot nu toe valt het met de staat van de wegen wel mee en hebben we nog niet veel gravelroads gereden. Weggetje 4794 brengt ons van Kerimäki naar de 14 om bij Punkaharju te komen.
Ten zuiden van Punkaharju, in het dorpje Putikko, zou nog een zaagmolen moeten zijn, die er gesticht werd in 1775. We zien een fabriek, waarvan we denken dat het wel eens de houtzagerij zou kunnen zijn, maar waar toegang niet gewenst is. Het dorpje op zich is wel een extra rondje waard, vanwege de mooie sfeervolle houten huizen.
Weg 4063, ook eentje in de categorie chicanes en joeptiedoe’s#, brengt ons binnendoor van Putikko naar Roukolahti. Daar nemen we de 62 naar het noorden om in Puumala nog wat boodschapjes te doen. De hele dag is het droog gebleven en heeft de zon volop geschenen. Bij een maximum temperatuur van 18°C kwamen de korte broeken weer mooi van pas.
Morgenochtend pakken we ons boeltje in en vertrekken we naar Helsinki. Een laatste dag bossen en meren, alvorens we de zuidkust bereiken. Daar staat een bezoekje aan Porvoo, op de eerste dag in Finland over het hoofd gezien, op de planning.
#definitie van joeptiedoe: hobbel die je niet te snel moet nemen, anders hang je met vier wielen in de lucht (volgens het SpiBo vreemde woordenboek)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
