Zorg altijd voor een ‘Plan B’

Het is nog donker in ons huisje als we opstaan. Het huisje staat onder de bomen en het is nog steeds druilerig buiten; geen geslaagde combinatie. Maar dat zal de pret niet drukken vandaag.

Ons vermoeden van gisteravond blijkt waar te zijn: we zijn de enige gasten en onze tafel in de eetzaal is overvloedig gedekt met allerlei lekkers. De pap slaan we over, evenals de gerookte zalm. Komkommerschijfjes ingelegd in zoet/zuur zou normaliter voor mij geen onderdeel van het ontbijt zijn, maar ik proef toch maar even hoe het smaakt; het staat er toch. Warme broodjes, zoet brood, blauwe bessen cake, omelet en worstjes, kaas, metworst, vlees van varkens die gevoerd zijn met mout uit de brouwerij, rode bessen smoothie, plakjes tomaat, sla, eigengemaakte jam, thee en jus d’ orange. Ik kan me niet voorstellen dat de gemiddelde Fin dit ’s morgens allemaal op zijn bordje heeft liggen.

In de suggesties voor uitstapjes heeft Fons iets gelezen over het saunadorp – Saunakylä – Muurame en hij wil daar graag rond kijken. Het ligt bijna 200 km. verderop in noordelijke richting bij Jyväskyla. We besluiten dat te combineren met een bezoek aan Petäjävesi dat daar ook in de buurt ligt. In dit stadje staat een van de mooiste houten kerken van Finland, gebouwd in 1763-‘64. De kerk staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.

Als we in de auto zitten heb ik meestal de onhebbelijke gewoonte om voor te lezen uit andermans werk; in dit geval het Reishandboek Finland. Daarin lees ik ten eerste dat het saunadorp een ‘vrij saaie’ verzameling is van zo’n 30 rooksauna’s, bijeengebracht uit alle delen van het hele land. Dat ‘vrij saaie’ is natuurlijk een subjectief begrip, waarover we desgewenst zelf ook nog wel een gedachte kunnen formuleren. De tweede opmerking bij het stukje doet ons echter besluiten rechtsomkeert te maken. In verband met een renovatie is het museum gesloten en zal het in 2017 of 2018 heropenen!
We zijn blij dat ik gelijk bij het wegrijden het boekje heb opengeslagen. Want over de kerk in Petäjävesi wordt weliswaar geschreven dat deze ’s zomers dagelijks geopend is. Maar je zult zien, dat ze net afgelopen weekend al bedacht hebben om het zomerseizoen definitief op te heffen voor dit jaar. En dan rij je dus een kleine 500 km. voor ‘Jan Doedel’.

Voor dit soort gevallen heb je als ervaren reiziger altijd een ‘Plan B’ paraat (toch?). Ik had gisteren al iets gelezen over verschillende plaatsjes aan de oostkant van het Saimaa meer. We besluiten om naar Lappeenranta te rijden. Dit is ook niet bij de deur, dus wordt er in Puumala getankt, voordat we de 62 naar beneden afzakken. Op het knooppunt tussen Ruokolahti en Imatra slaan we af naar de 6. Een vreemde gewaarwording dat hier Sint Petersburg op de borden staat. Een ritje van slechts 200 km., maar zonder visum mogen we daar toch niet komen.

Lappeenranta, de hoofdstad van Zuid-Karelië, is een stadje aan de zuidkant van het Saimaa meer. In de haven ligt het fort Linnoitus, het oudste deel van de stad. Het fort stamt uit de Middeleeuwen toen de stad in 1649 als Zweedse handelspost werd gesticht. In 1721 viel het in Russische handen en werd het met de grond gelijk gemaakt en later weer opgebouwd. Het is geen stenen fort, maar meer een nederzetting tussen stadswallen. De herstelde gebouwen, meest uit de Russische tijd, huisvesten veelal bedrijfjes, ateliers, musea, horeca en een cultuurhal. Een van de cafés is ingericht als een woonhuis uit de 18e eeuw.*

Bij de jachthaven ligt, volgens het informatiebordje, een bult zand van drie miljoen kg. Niet zomaar een bult zand; het stelt een middeleeuws kasteel voor met o.a. prinsen en prinsessen, ridders en koningen. Het zandkasteel is gebouwd door professionals uit Finland, Canada, Nederland, Letland, Litouwen en Rusland. Jaarlijks worden er op deze plek nieuwe zandsculpturen gemaakt volgens een bepaald thema. Het blijft bijzonder dat iemand met zulk los materiaal zulke gedetailleerde figuren kan maken.

Op de terugweg van Lappeenranta wilden we eigenlijk nog een kijkje nemen in Imatra. De vermoeidheid slaat echter toe en we zetten rechtstreeks koers naar Saha (Puumala). Het is voor vandaag genoeg geweest.
Aan het einde van de middag trekt de lucht open en krijgen we nog een stralende zonnige blik op het Saimaa meer.

Ergens las ik (zal wel in ons reishandboek zijn) iets over klassieke muziek en uit nieuwsgierigheid zoek ik het even op. Jean Sibelius (geboren als Johan Julius Christian Sibelius Hämeenlinna) (1865-1957) was een Fins componist, muziekpedagoog en dirigent. Hij is Finlands bekendste componist. Hij schreef rond 1900 het symfonisch gedicht Finlandia; dat ik verrassend genoeg blijk te kennen, terwijl ik niet zoveel met klassieke muziek heb. Tijdens het schrijven van mijn blog van vandaag draai ik op de achtergrond een compilatie van zijn beste werken. Dat kan omdat we sinds vanmorgen het kastje voor de WiFi in ons huisje hebben staan. De verbinding was niet zo goed en we zijn de enige gasten (tot vanavond). Het is best rustgevend, deze muziek.

(*uit: Reishandboek Finland door Henk Filippo)