Museumstukken

Vanmorgen hebben we de veerboot gevonden; althans de plaats waar deze de afgelopen weken aanmeerde. Want het seizoen is weer voorbij, dat deze veerdienst drie maal daags vertrok uit Koli naar Lieksa en omgekeerd. Het is een expressdienst, waarop geen auto’s mee kunnen varen. Er zit dus niets anders op, dan om het Pielinenmeer heen te rijden om naar Lieksa aan de oostkant te komen. Hier bezoeken we het Pielinen openluchtmuseum, het op een na grootste van Finland. Het is een complex van bijna 100 Karelische gebouwen uit de 17e tot begin 20e eeuw, met daarin oude gebruiksvoorwerpen, voertuigen en boten.
Al in de vroege 16e eeuw bestond er een Karelische nederzetting Lieksa. In die tijd was Lieksa Russisch bezit. Aan het einde van de 16e eeuw nam het dorp onder leiding van de Kareliër Luka Räsäinen deel aan de strijd tussen Rusland en Zweden. In de loop der eeuwen heeft dit plaatsje zich onder diverse invloeden verder ontwikkeld. De museumstukken en –gebouwen zijn grotendeels afkomstig uit het gebied tussen het Pielinenmeer en het tegenwoordige Russisch-Karelië. Dit gebied heeft culturele invloeden van zowel oost als west ondergaan.

Al vanaf vanmorgen vroeg staat er een heerlijk zonnetje en de temperatuur is inmiddels opgelopen tot 25°C. Bij een lunchroom in de winkelstraat van Lieksa eten we een broodje, voordat we verder gaan. We lopen nog even een bank binnen om te proberen speciale Finse uitgaven van het € 2,00 muntstuk te scoren. Dat lukt: de dame aan de balie heeft er drie voor Fons.

De Via Karelia – Runon ja Rajan tie - volgt (ongeveer) het traject van de oudste handelsroute van Finland en loopt van de zuidkust, langs de Russische grens naar Salla in Lapland. Dit is de adviesroute die ons is opgegeven en hiervan hebben wij het eerste deel gemist. We besluiten vandaag om het stuk van Lieksa naar Ilomantsi in omgekeerde volgorde te rijden.

Ilomantsi is Finlands meest oostelijke gemeente met de meest uitgesproken Karelische cultuur en de meeste orthodoxe kerken. In de plaats Ilomantsi bezoeken we twee mooie houten kerken: de rood geschilderde Lutherse kerk, waarvan de toren los staat van het kerkgebouw. Aan het einde van de Kirkkotie (Kerkstraat) staat de orthodoxe kerk met zijn groen uitgeslagen koperen torendaken bovenop het geel geschilderde kerkgebouw. Beide kerken zijn gesloten, dus weten we niet hoe ze er van binnen uit zien.
Voor we de honderd kilometer terug naar Koli rijden doen we nog wat boodschappen voor het avondeten.

Morgenochtend pakken we ons boeltje weer bij elkaar en trekken we verder naar het noorden. Onze eindbestemming voor morgen is Salla in Lapland; een tocht van zo’n 520 km.
De reisbeschrijving belooft ons een prachtige toeristische route langs de ruige Fins-Russische grensstreek. Uitgestrekte veengebieden en wilde rivieren vol stroomversnellingen bepalen er het landschap. Ik moet zeggen: een beetje afwisseling is niet verkeerd, want de afgelopen dagen hebben we heeeeel veeeeel booooomen gezien. Ook zullen we de poolcirkel passeren.

Eerst nog een nachtje slapen. Fons zal er geen moeite mee hebben, die kan nu al niet meer wakker blijven na een paar rondjes in de sauna. Sinds we terug zijn in onze bungalow heeft het al een paar buitjes geregend. Hopelijk is dat morgenochtend weer voorbij en kunnen we met een stralend zonnetje vertrekken; fingers crossed!