We laten ons niet gek maken!

Zijn wij verwend: ja! Zijn wij veeleisend: dat denk ik niet!
Waar gaat dit over? Ons onderkomen dat wij geboekt hadden via AirBnB: Masri Villa’s in Xagħra.
Na wat onhandig zoeken met een papieren routebeschrijving komen we aan het einde van de middag aan bij Masri Villa’s. We hebben een kamer geboekt in een gedeelde villa. Bij aankomst blijkt dat we alles moeten delen; tot aan de badkamer toe en dat voor tien personen. Onze kamer heeft een zelf in elkaar getimmerd bed met een matras waar de veren nog net niet uit springen, één doorgezeten stoel en een raampje waar je niet eens door naar buiten kunt kijken. Kortom: een donker muf hol.
Als we bij de beheerder aangeven, dat dit niet aan onze verwachtingen voldoet wil hij nog wel even kijken “what he can do?” In een andere ‘villa’ heeft hij nog een kamer vrij, met eigen badkamer. Maar het ziet er allemaal zo krakkemikkig uit, dat we besluiten toch niet te blijven. Het ruikt muf, er hangen spinnenwebben, de binnenplaats is rommelig, het zwembad ligt vol blad …. “Need I say more?” Wij zijn echt geen luxe poppetjes. Maar dit zagen we toch niet zitten voor drie nachten.
In ons boekje staat een rustiek en gemoedelijk hotel aanbevolen: Cornucopia. De beheerder van Masri heeft er zelfs een folder van in de hal hangen. Hij is bereid om voor ons te bellen of er nog een kamer vrij is. Voor een nacht is dat geen probleem. E.e.a. blijkt bij een zelfde hotelketen te horen.
Het hotel ligt aan de andere kant van het dorp en met enige aanwijzingen blijkt dit gelukkig iets gemakkelijker te vinden. Ze weten van onze komst, de sleutel ligt klaar en we ploffen onze tassen in de kamer.

We rijden vervolgens terug naar het Pjazza Vittoria: volgens ons ANWB gidsje ‘een van de mooiste dorpspleinen van het eiland’. Daar aangekomen vrezen we echter voor de schoonheid van de andere dorpspleintjes van het eiland. Een mooie kerk, van buitenaf gezien dan, maar het plein is opgebroken en overal liggen hopen straatstenen. In eerste instantie willen we buiten eten, maar door al het opwaaiende stof en gruis vluchten we al snel naar binnen.
Maar we hebben lekker gegeten bij ‘Café Reale’; dat stond ook aanbevolen in ons gidsje.

Heeft dat onze dag verpest: niet in het minst. Zo snel zijn we niet van slag.
Vanmorgen na een goed ontbijt hebben we alle spullen weer ingepakt en in de auto geladen voor een kort ritje van nog geen 15 km. naar Cirkewwa Port, helemaal in het noorden van het eiland. Hier zijn we ingescheept voor de overtocht naar Gozo, waar we in principe drie nachten gepland hebben.
De vaart duurt circa 25 minuten en we meren aan in Mgarr. Deze Arabische naam betekent haven.
Vanuit hier rijden we door naar Rabat; de Engelsen noemden het vroeger Victoria. Beiden namen staan nog op de routebordjes.

In Rabat gaan we de hoogte in: naar de citadel van Victoria. Er worden restauratiewerkzaamheden uitgevoerd aan de hoofdpoort en dus moeten we op zoek naar de tijdelijke ingang. Een flinke klim (meestal het geval bij hoger gelegen burchten) stelt onze kuiten flink op de proef.
De Santa Marijakathedraal is het meest in het oog springend. Ook in deze kerk zijn vele mooie plafondschilderingen te bewonderen; ze hebben hier zelfs een trucje uitgehaald. Omdat men uit geldgebrek geen koepel kon bouwen, bracht men een bijzonder geraffineerde plafondschildering aan, die amper is te onderscheiden van een echte koepel!
Binnen de muren van de citadel zijn verschillende musea te bezoeken; wij doen alleen die van de kathedraal aan. Hier zijn vele zilveren kandelaars, altaarbenodigdheden, kazuifels, mijters en nog vele andere memorabilia tentoongesteld.

Na alle omzwervingen van vandaag zit ik nu op de binnenplaats van het hotel, met een flinke avondbries, aan de rand van een van de zwembaden. Fons zit in de bar voetbal te kijken.
Ondertussen hebben we via de onvolprezen site booking.com een b&b gevonden voor de komende twee nachten. Dus jullie hoeven niet ongerust te zijn, dat we ergens op straat belanden ;-)