Four seasons in one day

De song ‘Four seasons in one day’ (Crowded House) hoorde ik deze week een keer op de radio voorbij komen. Dat is op zich een goede typering voor IJsland. Want in Laugarvatn waait het ook flink. In de hoop dat het de regen heeft verjaagd staan we ’s morgens op. Maar helaas, het is druilerig en grijs. Deze ochtend moeten we zelf voor het ontbijt zorgen en de afwas doen. Dat is raar, na bijna twee weken ongeveer op je wenken bediend te zijn. Maar ach, kunnen we alvast weer een beetje wennen aan het gewone leven.

Geysir en Strokkur staan als eerste op het programma. We hebben besloten om vroeg te vertrekken, om de drukte voor te zijn. Deze geisers zijn een topattractie en met bussen tegelijk worden de toeristen hier aangevoerd. Geysir is de krachtigste geiser van IJsland en een van de krachtigste van de wereld. Maar hij komt slechts zelden tot uitbarsting. Geysir is ook de naamgever van alle geisers.
Er naast ligt zijn kleine broertje Strokkur. Deze is een stuk levendiger en komt om de 8-10 minuten tot uitbarsting. En soms spuugt hij er direct achter aan nog een keer. Het water bereikt een hoogte van 30-35 m. Het is zaak om de beweging van het water goed in de gaten te houden om op tijd af te kunnen drukken voor een foto. Want voor je het weet is het water weer kalm en lijkt het of er niets is gebeurd.

Gullfoss is een waterval in de rivier de Hvitá. Het water stroomt door een diep in het landschap uitgeslepen kloof. Het water stroomt ongeveer 32 m naar beneden in twee trappen die haaks op elkaar staan. Aan het begin van de twintigste eeuw zijn er plannen geweest om deze rivier in te dammen voor een elektriciteitscentrale. Sigríður Tómasdóttir, die hier in de buurt geboren was, voerde actie om Gullfoss te redden. De plannen gingen, overigens om een andere reden, niet door.
Door het stuivende water van de waterval worden we nat gesproeid. Maar als we op zeker ogenblik doorweekt raken, blijkt het toch flink te regenen. Eerst maar eens binnen in het bezoekerscentrum opwarmen en opdrogen voordat we verder gaan.

We vervolgen de gouden route richting Reykjavík. Op de eerste dag overigens hebben we daar ook al een klein stukje van gehad: Þingvellir. Hierdoor blijft er niet veel over om te zien. Tussen de regenbuitjes door bereiken we Hveragerði, waar we lunchen. In deze streek, ongeveer 40 km van de hoofdstad, staat bekend om de teelt van groenten en fruit in kassen.

Het laatste stukje naar Reykjavík. In de grote stad de drukte die we de afgelopen dagen in de rest van het land niet meegemaakt hebben. Niet zo verwonderlijk, als je bedenkt dat IJsland tweeënhalf keer zo groot is als Nederland en ruim 300.000 inwoners telt. Waarvan tweederde in Reykjavík en de voorsteden woont. Gest-Inn Guesthouse, waar we de eerste nacht geslapen hebben, was door Fons vorige week ook gereserveerd voor vandaag. Kamer 1 is ons toebedeeld; gelijk de eerste kamer als je het trapje achter de voordeur oploopt. Wel zo handig als je ’s nachts om drie uur wilt vertrekken.

We hebben al onze bagage uitgeladen en de auto uitgemest. Die brengen we na aankomst eerst maar weg. We hebben niet gebutst, zijn niets verloren en hij is nog redelijk schoon. Wat wil je nog meer als verhuurbedrijf, met zulke voorbeeldige klanten. De Chevrolet Cruze heeft ons 2.567 km vergezeld en ons weer veilig in Reykjavík gebracht.

Daarna lopen we door de stad: het Harpa willen we van binnen bekijken. Dit is het concertgebouw van de hoofdstad en hebben we vorige week al van buiten gezien. Helaas zijn de rondleidingen voor vandaag voorbij, dus mogen we alleen in de openbare ruimte rondlopen.

We gaan op tijd eten, dan kunnen we vroeg naar bed. Het wordt Thais deze avond. Het restaurantje ‘Núðlu Húsið’ op de eerste verdieping boven de winkelstraat is zeker aan te bevelen. Dat is het voordeel van de grote stad. Daar kennen ze iets meer variatie, dan de hamburgers en pizza’s op het platteland.
Als we teruglopen naar ons guesthouse treffen we onze Israëlische vrienden van vorige week. Zij hebben morgen nog een dagje om bij te komen, voordat ze weer naar huis vliegen.

Onder de klanken van de klokken van de Hallgrímskerk type ik dit verslag van onze laatste dag in IJsland. We zijn weer ‘back in town’: Reykjavík. Het rondje IJsland is voltooid: voor wat we in de planning hadden. Voor de rest plannen we niet zoveel en zien we wel wat de dag ons brengt. Er moet niets; als we geen zin hebben om in de regen te gaan lopen, slaan we gewoon iets over. Wij hebben allebei de instelling om te genieten van wat we doen en zien. En: wat we niet zien, dat missen we niet! Het zijn misschien dooddoeners, maar o zo waar. Als je alleen maar moet stressen omdat je eens iets zult missen … Als je niet alles ziet heb je toch een reden om nog eens terug te gaan 