Gisteravond om half elf reden we richting de haven, nog geen vijf minuutjes van ons hotel. Bij de Silja Line is het hek dicht en er staan geen andere auto’s te wachten. Eén van de aankondigingsborden geeft aan dat de volgende incheck wordt geopend voor de vaart van 13:45 uur. De andere twee borden zijn blanco. En dan ga je als provinciaaltjes van het Brabantse platteland toch twijfelen. Is er iets met onze boot? Moeten we misschien op een andere plaats inchecken? We besluiten naar de terminal te rijden. Maar om kwart voor elf ’s avonds is het daar nagenoeg uitgestorven en de balies van de maatschappijen zijn al helemaal niet bemand. Ik kan nog net een douanebeambte aanspreken, achter een zich zelf sluitende deur. Hij komt de gang uit om mij even te woord te staan. Hij weet er niet van dat de boot van 23:55 uur is uitgevallen. En de plaats waar wij stonden is de enige plaats om het haventerrein op te komen om in te checken als je met de auto bent. Daarom maar weer terug gereden en geduldig wachten op wat er komen gaat.

Uiteindelijk komt er een beambte om het hek te openen en ons in te checken. Om half twaalf staan we met drie auto’s in een rijtje en er is nog geen boot te zien. Althans … niet die van ons. Van de Viking Line is er net een vertrokken en een andere ligt op stoom om binnen de kortste keren het ruime sop te kiezen. Om kwart voor twaalf doemt de Silja Symphony met hoge snelheid op uit het donker. Voor de kade draait het schip om en komt achteruit richting de oprijbrug. Er wordt een kabeltje om de bolder gegooid en de klep gaat naar beneden. Een auto komt er af gereden en vervolgens worden wij de boot op gedirigeerd. Er is net genoeg plaats voor drie auto’s. We hebben bij wijze van spreken de motor nog niet uitgezet, of de klep gaat al dicht en het schip vaart de haven weer uit.

Er is veel vertier op dit schip als we naar de dekindeling in de lift kijken. Er zijn zoveel liften en gangen dat we in eerste instantie moeite hebben om onze hut te vinden. We zetten onze bagage in de hut, maken de bedden op en doen een rondje.
Een karaokebar op het bovenste dek; met een zootje aangeschoten en verklede Zweedse jongeren. We vinden een pub met een zanger/gitarist, een casino en een nightclub met band en een winkelpromenade waar een gemiddeld provinciestadje jaloers op zal zijn.

Om een uur liggen we in bed. Omdat we in de punt liggen voelen we nogal wat deining. Na een onrustige nacht stappen we om kwart voor acht uit bed. Als we in de kleren zijn gaan we op zoek naar het ontbijt. Een kleine speurtocht waarbij we op een gegeven moment eerst een verdieping naar beneden moeten, naar de achterkant van de boot moeten lopen en daar weer de trap naar boven kunnen nemen. Maar … we hebben het Grande Buffet kunnen vinden en ook nog een vrij tafeltje in de drukte.

Tegen tien uur zijn we in Helsinki; Olympiahaven in hartje stad. Vanaf het dek herkennen we al verschillende punten. De kathedraal, de orthodoxe kerk en het reuzenrad steken er met kop en schouders boven uit. We parkeren de auto naast de Kauppahalli. We lopen een rondje door de overdekte hal en daarna over de markt aan de haven. Het is er een drukte van belang met toeristen die een rondvaart willen maken, souvenirs willen kopen, een hapje willen eten. Na een kop thee in de Kauppahalli (en nog een refill) lopen we een rondje door het centrum. Over de Esplanade, via de S-market (lunch ingeslagen), het station, het senaatsplein en de Dom, terug naar de haven. Bij de auto eten we onze lunch op; een broodje en wat vruchtenkwark.

Om tien over een zetten we koers richting de containerterminal van Vuosaari, een kleine 20 km. door de drukte van de stad. De tunnel bij de terminal, die vorig jaar was afgesloten, is dit jaar gelukkig weer klaar. Dat maakt het iets makkelijker om bij de haven te komen. Het inchecken is zo gepiept. Ruim de tijd om bagage bij elkaar te scharrelen. Rond half drie mogen we in kolonne de boot op.

En nu zitten we al weer een paar uur op zee. Als ik naar buiten kijk is het donker. Op grote afstand de lichtjes van een ander schip. Het schip de FinnLady waar we nu op varen is een stuk kleiner, overzichtelijker, dan de Symphony van vannacht. Met gewoon één trappenhuis, zodat je alleen maar naar boven of beneden hoeft als je ergens anders heen wilt. ;-)

Vanavond is er live muziek; een duo m/v zingt allerlei covers. De band wordt onderbroken door een dronken stel dat al dansend ondersteboven gaat en op het podiumpje valt. Er is het een en ander kapot en er wordt bekeken of ze nog verder kunnen spelen.