Een ommetje

Vandaag verlaten we Punkaharju en verhuizen we naar ons onderkomen voor de komende drie nachten. Hotel & Spa Resort Järvisydän ligt in Porosalmi aan de oevers van het Linnansäaren National Park. Omdat het een ritje is van slechts 78 km. rijden we vandaag via Imatra, in het zuiden tegen de Russische grens, om het Saimaameer heen.
We proberen eerst wat gravelroads tussen de meren door, maar we belanden verschillende keren bij iemand op het erf. Daarom maar terug naar de verharde weg.

In Parikkala willen we de kerk bekijken. Dit jaar bestaat de kerk 200 jaar en ter ere daarvan is er een feestelijke dienst in het bijzijn van de bisschop. De dienst loopt ten einde als wij er aankomen. De bisschop loopt in processie met de dominee en ambtsdragers een ronde om het kerkgebouw. Daarna stroomt de grote kerk leeg. Onder de kerkgangers ontwaren we verscheidene in klederdracht gestoken ouderen. In de kerktuin is er koffie en gebak voor de gemeenteleden. Wij kijken ondertussen in de kerk; eenvoud troef zonder opsmuk.

Als we bij Imatra aankomen, volgen we allereerst de borden naar de Kolmen Ristin Kirkko. Als we het gebouw zien vinden we het niets. Te modern, dus zal er wel niets bijzonders te zien zijn. Daarom rijden we zonder uit te stappen door naar het centrum. Bij de McDonalds halen we een McFlurry om op het terras de strategie voor de rest van de middag te bespreken. Ik probeer de McFlurry Salmiakki.

In ons boekje zien we dat er toch iets bijzonders aan de kerk te zien is. Daarnaast staat er op vijf minuten lopen een hotel in Jugendstil, het ‘Valtionhotelli’. Daar lopen we naar toe en kijken op de benedenverdieping naar de fraaie ornamenten en details. Het hotel staat boven aan de kloof van een drooggevallen rivierbedding.
Imatra was vroeger bekend van de stroomversnelling in de rivier de Vuoksi, die er in het Saimaameer uitkomt. Het verval in de rivier bedraagt 24 m. over een lengte van 1.300 m. Door de aanleg van een elektriciteitscentrale in 1929 is de stroomversnelling verdwenen en is er een droge rivierbedding overgebleven.

Op weg naar het noorden komen we toevallig weer in de buurt van de Kolmen Ristin Kirkko; de kerk van de drie kruizen ontworpen door Alvar Aalto en gebouwd in 1957. We stoppen er nu wel voor een bezichtiging; de deur staat open voor bezoekers. Van de 103 ramen zijn er slechts twee gelijk.

De route van vandaag gaat via Parikkala [14] en Imatra [6] naar Rantasalmi via de wegen [62] [438] [435] [gravelroad ongenummerd] [14] [467] en [464].

In Porosalmi (Rantasalmi) staat een luxe complex: hotel, appartementen en villa’s, een groot restaurant met bar en feestzaal en verschillende sauna’s en zwembaden.
Op deze plek, in 1658, opende de familie Heiskanen een herberg om reizigers eten en onderdak te kunnen bieden. De tsaar van Rusland en de koning van Zweden waren overeengekomen dat er een weg moest lopen door Finland. En dat er op die weg elke 30 km. een uitspanning moest zijn voor vermoeide reizigers en waar paarden gevoerd konden worden. Inmiddels staat de tiende generatie aan de top van deze onderneming. Het complex is van alle gemakken voorzien, maar ademt nog de sfeer van weleer; mede door de aankleding en bouwstijl en de bedrijfskleding van het personeel.

Onze voucher is ietwat misleidend: in plaats van een standaard hotelkamer betrekken we een 6-persoons villa met sauna en bubbelbad. Vanavond eten we in het restaurant op het resort.