Van dik hout zaagt men planken

Gedurende de nacht hebben we stevige regenbuien op ons (golfplaten)dak gekregen en we hoorden onweergerommel in de verte. De saunacabine die Fons gisteravond heeft aangezet en het toen niet deed, is vannacht wel aan de praat gegaan. De warmte verspreidde zich door ons huisje en ik werd er wakker van. En vervolgens heb ik een paar uur liggen draaien en keren, omdat ik er niet van kon slapen. Gelukkig had Fons het in de gaten en had hij de sauna al weer uitgezet. Uiteindelijk heb ik toch nog wat geslapen, voordat we om half negen opstaan.

Het ontbijt mogen we gebruiken in het restaurantje dat bij het bungalowpark staat. Het café-restaurant annex receptie en kampwinkeltje heeft veel weg van een kantine.
Fruit met yoghurt, bruin brood met worst en kaas, tomaten en komkommer, een croissantje met jam. Voor Fons worst, gehaktballetjes en omelet; het fipronilei is hier nog niet gesignaleerd. Thee en jus d’orange completeren de maaltijd. De lunch kunnen we straks wel overslaan.
Omdat de ochtend druilerig is begonnen en buitenzijn niet aanlokt, gaan we naar het Lusto Bosbouwmuseum. Dit museum over de geschiedenis en betekenis van de bosbouw in Finland ligt aan de andere kant van het water. Als wij er aankomen is er net een invasie van Aziatische kinderen in de leeftijd van ± 10 – 18 jaar met hun begeleiders. Nogal duidelijk aanwezig en op punt het museum te overstromen. Daarom besluiten wij eerst even iets verderop te kijken.

Er vlak bij staat namelijk een oud treinstationnetje, gebouwd in Jugendstil. Het is niet meer als zodanig in gebruik en herbergt ’s zomers een café en is tevens expositieruimte. Er hangen grote bonte schilderijen van koeien en er staan afbeeldingen van koeien in de ruimtes, die voor een deel nog ‘authentiek’ zijn ingericht. Voor het gebouw staat een metershoge koe, gemaakt van afgedankte auto-onderdelen.

Als we teruggaan naar het museum is er ondertussen ook een bus senioren uitgeladen. We kopen onze kaartjes en lopen een rondje door de zalen. Vele oude gebruiksvoorwerpen, foto’s, affiches, kleine gereedschappen en grote bosbouwmachines zijn uitgestald in het fraaie gebouw, dat aan de buitenkant bekleed is met hout. Hoe kan het ook anders? Een inkijkje van wat er allemaal met hout gedaan / gemaakt kan worden, van de kleine lucifers tot bijvoorbeeld cellulose als grondstof voor kleding.

Ondertussen is de zon volop gaan schijnen. Als we het museum hebben bekeken, kunnen we een kop thee drinken op het terras. Daarna lopen we nog een stukje over het omringende terrein en door het bos en passeren het Finlandia hotelli. Dit fraaie houten hotel dateert van 1914. Op het terras zitten bejaarde bezoekers te luisteren naar een zangeres met een accordeon.

We rijden naar Savonlinna; een stadje met zo’n 30.000 inwoners, dat gebouwd werd op drie eilanden die verbonden worden door bruggen. Het stadje hebben we vorig jaar bezocht voor een bezoek aan de middeleeuwse burcht Olavinlinna. Nu besluiten we een van de rondvaartboten te nemen voor een tochtje over de Pihlajavesi. Er liggen historische stoomboten aan de kade waar momenteel geen activiteit te bekennen valt. Bij de aanlegsteiger in Punkaharju las ik dat een ticket € 50,00 voor volwassenen bedraagt.
In Savonlinna zijn enkele rondvaartboten in de vaart, waar je voor een uur € 15,00 per persoon betaalt. De eerstvolgende vertrekt om 15:00 uur en we hebben daardoor nog een half uur de tijd voor een kop thee op een terras.
Het is nog steeds zonnig als we de boot op gaan, al pakken zich wel donkere wolken samen aan de horizon. We varen langs het scheepvaartmuseum en rond de burcht Olavinlinna en tussen de eilandjes door rond de stad. We passeren een brug waar we net onderdoor kunnen. Er pal achter wordt een nieuwe hoge brug gebouwd. Een staketsel van hout is al geplaatst. Van onderaf bekeken lijkt het wel gemaakt van luciferhoutjes.

Als we na een uur terug lopen naar de auto begint het te regenen. Het is slechts een korte hevige bui. Op de terugweg doen we inkopen voor het avondeten. Omdat we dezer dagen een bungalow bewonen, hebben we de beschikking over een eigen keukentje. Een blik soep met brood, worstjes en salades en vruchtenkwark toe vormen ons avondmaal van vandaag.

Inmiddels hebben we door hoe de sauna werkt. Fons vermaakt zich daarmee, terwijl ik begin aan het tweede boek van ‘De Aardkinderen – De vallei van de paarden’.

Hopelijk slaap ik beter dan gisternacht. De weersverwachting voor zaterdagochtend krijg ik net van mijn eigen weerman doorgebriefd: code geel voor Zuidoost Finland. We wachten het maar gewoon af. En anders: zandzakken voor de deur.