Van kloosters en kerken

Om acht uur opgestaan voor ons eerste ontbijt op het vasteland van Finland. Vandaag is het geen kwestie van aanschuiven met ons bordje. Gewoon back to basic, met een paar boterhammen of een schaaltje yoghurt met fruit en flakes. Dan weer wel met een gekookt eitje; het is tenslotte zondag.
We moeten nog wat acclimatiseren en bedenken waar we zitten en wat we kunnen gaan doen.
Om een uur of elf vertrekken we met de auto om uit te gaan vinden of en wanneer de veerboot naar Lieksa, aan de andere kant van het meer, vertrekt. Gisteren bij het zoeken van de Koli Country Club heb ik het bordje van de veerboot over het hoofd gezien. Daardoor dirigeer ik Fons verder de weg op die we gisteren hebben gereden, in de veronderstelling dat we zo bij de boot komen. Als we een poosje gereden hebben, beseffen we dat we ergens iets gemist moeten hebben. Maar het is een mooie omgeving, dus we zien wel waar we uitkomen. De zon straalt uitbundig en er staat een helder blauwe lucht, wat zijn weerschijn heeft op het meer. Een blauwer dan blauw plaatje met witte wolken aan de horizon.

Uiteindelijk moeten we onverrichterzake omdraaien, omdat de weg niet verder gaat. Onze navigatie is de weg dan al lang kwijt! Het blijkt dat we een schiereilandje zijn opgereden. Hier staan vele bungalows en vakantiehuisjes, waardoor we niet het idee hadden ergens in the middle of nowhere te zitten.
We komen weer op de verharde weg en steken over naar de 504 naar Outokumpu. Door het dwalen eerder deze ochtend is het al over half twee, als we daar aankomen. Bij een konditorei eten we een paar broodjes en drinken we een kop thee. Aan de andere kant van het kruispunt kunnen we de Ford voltanken bij de ABC. En verder maar weer over de 477 naar ons doel van vandaag: twee kloosters in de gemeente Heinävesi.
Het Valamon Iuostari is het centrum van het orthodoxe geloof in Finland. Het is een imitatie van het oorspronkelijke klooster op een eilandje in het Ladogameer, dat in 1940 door Rusland werd veroverd. De monniken vluchtten toen naar het Finse deel van Karelië en namen zoveel heiligdommen en kunstschatten mee als ze konden. In het merengebied rond Heinävesi bouwden ze hun klooster weer op. Vlakbij in Palokki ligt het orthodoxe vrouwenklooster Lintulan Iuostari.*

De kerken zijn sober, zowel van buiten als van binnen: wit gestuct. De muren hangen echter vol met iconen; al dan niet versierd met zilverbeslag. Zowel de monniken als de nonnen lopen nog in traditionele lange zwarte gewaden. Bij het Valamon klooster is het wat drukker, maar toch niet de busladingen toeristen waarvoor in ons handboek wordt gewaarschuwd. Een onvermijdelijke souvenirshop, een café, een rondvaartboot en gastenverblijven zorgen voor extra geld in het laatje.
Bij de nonnen is het een en al rust rond de kloostergebouwen, de boerderij en in de tuin. In emmers staan de geplukte bessen onder de struiken te wachten op consumptie. De bramen zijn nog aan de kleine kant. In de bloementuin een keur aan kleurige bloemen.
In een cafeetje zijn koffie, thee en drankjes te koop en zelfgebakken koekjes en cake. Dames in ouderwetse dracht bedienen de gasten.

Door het plaatsje Varistaipale, dat tussen beide kloosters in ligt, loopt een kanaal met een viertraps sluizencomplex. Er naast is het kanaalmuseum, dat wij niet bezocht hebben.

Vanuit hier is het zo’n 128 kilometer terug naar Koli. We zijn nog niet echt ingesteld op de schaalgrootte van onze wegenkaart. Iets waar we de komende weken toch iets meer rekening mee moeten houden, als het lukt.
De route is dezelfde als we gisteren al gereden hebben en waar ik niet alles van gezien heb vanwege hoofdpijn. Kan ik vandaag mooi in de herkansing. We stoppen in Joensuu, met 75.000 inwoners de snel groeiende hoofdstad van Noord-Karelië. Deze stad werd gesticht door Tsaar Nicolaas I en is gebouwd op de oevers van de Pielisjoki.*
We lopen een klein rondje door het centrum. Het is ruim na zessen en alles, op de restaurants na, is gesloten. Bij het Italiaanse restaurant Rosso op het Kauppatori kiezen we onze avondmaaltijd: Garlic Chicken voor Fons en Chèvre Chicken (met geitenkaas) voor mij. Op het terras kunnen we meeliften op de Wifi van een nabijgelegen hotel. Wel handig, want in ons huisje hebben we geen bereik.

Na het eten gezocht naar de houten Grieks-orthodoxe kerk uit 1887, maar deze niet gevonden. Wel de Luterinainen Kirkko Joensuussa, waar we een rondje om heen hebben gelopen.
Rond een uur of negen zijn we terug in de Koli Country Club. Hoog tijd om mijn blog bij te werken. Hoewel het online zetten nog even moet wachten i.v.m. het ontbreken (ontberen!) van internet.

(*uit: Reishandboek Finland door Henk Filippo)