En de aarde was woest en ledig
Door: Jeanette
Blijf op de hoogte en volg Jeanette
31 Augustus 2015 | IJsland, Reykjavik
Om zes uur vanmorgen ging de wekker. Op tijd opstaan, want ik moet toch altijd nog even wat inpakken en rommelen, voordat ik zover ben dat ik kan vertrekken. Onderweg naar Schiphol komen we er achter, dat de vertrektijd om half een is i.p.v. half twaalf. (Half twaalf is de geschatte aankomsttijd als we volgende week vrijdag terugkomen.) Met de drukte op de weg is het echter helemaal niet zo erg dat we wat extra tijd hebben. We parkeren ergens op een particulier terreintje op een kwartiertje rijden van de vertrekhal en worden met een busje weggebracht.
Het inchecken is zo gebeurd. Fons is al klaar met het papierwerk, als ik van het toilet terugkom. Hij kreeg geen instapkaart voor mij, voordat de baliemedewerkster mij gezien had. Hij kan tenslotte iedereen wel meenemen onder mijn naam. Na de security check, het is op dit punt niet al te druk, kunnen we door naar de lounge. We zitten echt achteraan de vertrekhal: pier M. Het lijkt daar niet drukker te worden dan op een middelgroot treinstation op een doordeweekse dag. We gebruiken een vroege lunch en drinken een kop thee, voordat we het vliegtuig in stappen.
We vliegen met WOW; de goedkope tak van Iceland Air. We kennen de maatschappij niet, maar vooralsnog hebben we er niets op af te dingen. Ruime zitplaatsen; genoeg beenruimte. Het vliegtuig zit bij lange na niet vol. IJslandse schonen, in kek paars uniform, die ons vermaken met de safety instructions. Het is goed dat ze het een keer in het Engels herhalen, want dat IJslands is (nog) niet te verstaan. En toch … als je sommige woorden leest, kun je de link met de betreffende woorden in andere Europese talen wel leggen.
Na een voorspoedige vlucht landen we op Keflavík Airport. Een klein uurtje rijden van Reykjavik. Onze bagage is compleet en we rollen onze tassen richting de shuttle bus FlyBus. Deze brengt ons naar Reykjavik en zal ons voor de deur van ons onderkomen afzetten.
De eerste indruk van het land is wat somber. Toen ik uit het vliegtuigraampje keek, vlak voor de landing, viel mij het volgende in: “en de aarde was woest en ledig”. Laaghangende bewolking maar ook zon, bergen in de verte, de zee tot vlak bij de weg. Niet veel drukte van andere auto’s, totdat we in de hoofdstad komen. Daar moeten we nog even overstappen in een kleiner busje en tegen vier uur zijn we op de plaats van bestemming.
Ons zelf installeren, een kopje thee erbij en de plattegrond van de stad bestuderen. Het centrum is niet al te groot en wij zitten op zo’n vijf minuten loopafstand van het centrum.
Eerst maar eens de kathedraal bekijken die hier om de hoek staat: de Hallgrímskerk van architect Guðjón Samúelsson. De bouw ervan heeft ruim 40 jaar geduurd (1945-1988). De kerk heeft een Nederlands carillon. Ieder uur horen we het deuntje van de ‘Big Ben’ slaan. In de kerk is geen enkele versiering aangebracht. Het is dat er kunst aan de muren hangt in deze lutherse kerk. Anders was het wel heel grijs.
We neuzen vervolgens wat rond in de drukke winkelstraat Laugavegur. Maar een stevige trek drijft ons een restaurantje binnen. Eerst maar eens eten, want ons lijf is al twee uur langer in touw, dan de IJslandse klokken ons willen laten geloven.
Na nog een avondwandelingetje wordt het tijd om ons bedje op te zoeken. Het is mooi geweest voor vandaag. Morgen halen we de auto op en gaan we ‘en route’. De route staat redelijk vast. Alle accommodaties zijn besproken, dus we weten waar we ’s avonds moeten eindigen.
Voor vandaag hebben we trouwens onze lesjes al weer geleerd.
Ten eerste nooit zonder regenjas de deur uit. We vertrokken ons wandelingetje met zon, maar toen we de kerk uit kwamen, regende het. Zo’n miezerregen waar je uiteindelijk toch best doorweekt van raakt. In Ierland hadden ze het destijds over “four seasons in one day” en ik denk, dat we dat voor IJsland ook rustig kunnen kopiëren als ik de beschrijvingen mag geloven.
Daarnaast kan ik aan het einde van de middag al gerust een dikkere jas aan doen. Zelfs midden in de stad trekt de kou al aardig op als de zon niet meer schijnt. En zoals ik vroeger van mijn moeder geleerd heb: “Beter mee verlegen, dan om verlegen!”
Winterjas, muts, sjaal, handschoenen: check!
Het inchecken is zo gebeurd. Fons is al klaar met het papierwerk, als ik van het toilet terugkom. Hij kreeg geen instapkaart voor mij, voordat de baliemedewerkster mij gezien had. Hij kan tenslotte iedereen wel meenemen onder mijn naam. Na de security check, het is op dit punt niet al te druk, kunnen we door naar de lounge. We zitten echt achteraan de vertrekhal: pier M. Het lijkt daar niet drukker te worden dan op een middelgroot treinstation op een doordeweekse dag. We gebruiken een vroege lunch en drinken een kop thee, voordat we het vliegtuig in stappen.
We vliegen met WOW; de goedkope tak van Iceland Air. We kennen de maatschappij niet, maar vooralsnog hebben we er niets op af te dingen. Ruime zitplaatsen; genoeg beenruimte. Het vliegtuig zit bij lange na niet vol. IJslandse schonen, in kek paars uniform, die ons vermaken met de safety instructions. Het is goed dat ze het een keer in het Engels herhalen, want dat IJslands is (nog) niet te verstaan. En toch … als je sommige woorden leest, kun je de link met de betreffende woorden in andere Europese talen wel leggen.
Na een voorspoedige vlucht landen we op Keflavík Airport. Een klein uurtje rijden van Reykjavik. Onze bagage is compleet en we rollen onze tassen richting de shuttle bus FlyBus. Deze brengt ons naar Reykjavik en zal ons voor de deur van ons onderkomen afzetten.
De eerste indruk van het land is wat somber. Toen ik uit het vliegtuigraampje keek, vlak voor de landing, viel mij het volgende in: “en de aarde was woest en ledig”. Laaghangende bewolking maar ook zon, bergen in de verte, de zee tot vlak bij de weg. Niet veel drukte van andere auto’s, totdat we in de hoofdstad komen. Daar moeten we nog even overstappen in een kleiner busje en tegen vier uur zijn we op de plaats van bestemming.
Ons zelf installeren, een kopje thee erbij en de plattegrond van de stad bestuderen. Het centrum is niet al te groot en wij zitten op zo’n vijf minuten loopafstand van het centrum.
Eerst maar eens de kathedraal bekijken die hier om de hoek staat: de Hallgrímskerk van architect Guðjón Samúelsson. De bouw ervan heeft ruim 40 jaar geduurd (1945-1988). De kerk heeft een Nederlands carillon. Ieder uur horen we het deuntje van de ‘Big Ben’ slaan. In de kerk is geen enkele versiering aangebracht. Het is dat er kunst aan de muren hangt in deze lutherse kerk. Anders was het wel heel grijs.
We neuzen vervolgens wat rond in de drukke winkelstraat Laugavegur. Maar een stevige trek drijft ons een restaurantje binnen. Eerst maar eens eten, want ons lijf is al twee uur langer in touw, dan de IJslandse klokken ons willen laten geloven.
Na nog een avondwandelingetje wordt het tijd om ons bedje op te zoeken. Het is mooi geweest voor vandaag. Morgen halen we de auto op en gaan we ‘en route’. De route staat redelijk vast. Alle accommodaties zijn besproken, dus we weten waar we ’s avonds moeten eindigen.
Voor vandaag hebben we trouwens onze lesjes al weer geleerd.
Ten eerste nooit zonder regenjas de deur uit. We vertrokken ons wandelingetje met zon, maar toen we de kerk uit kwamen, regende het. Zo’n miezerregen waar je uiteindelijk toch best doorweekt van raakt. In Ierland hadden ze het destijds over “four seasons in one day” en ik denk, dat we dat voor IJsland ook rustig kunnen kopiëren als ik de beschrijvingen mag geloven.
Daarnaast kan ik aan het einde van de middag al gerust een dikkere jas aan doen. Zelfs midden in de stad trekt de kou al aardig op als de zon niet meer schijnt. En zoals ik vroeger van mijn moeder geleerd heb: “Beter mee verlegen, dan om verlegen!”
Winterjas, muts, sjaal, handschoenen: check!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
